Liefde voor dieren en mensen

Negen novellen of kortverhalen - elk verhaal heeft als titel de voornaam van een dier - die heel genuanceerd en diepzinnig menselijke situaties verweven met het leven van dieren. De verhalenbundel van de Belgisch-Franstalige schrijfster Caroline Lamarche is bekroond met de Prix Goncourt de la nouvelle in 2019. Lamarche schrijft heel fijnzinnig over actuele thema's (o.m. klimaat), lief en leed in persoonlijke levens vanuit het perspectief van diverse personages die heel intens met dieren leven.

Ik begon het boek te lezen in het Frans tijdens een treinrit van Gent naar Luik. Net voor Luik hield de trein minutenlang halt ter hoogte van een manege. Op dat moment las ik het tweede verhaal Mensonge, over het slopen van een manege en de herinneringen van een jong meisje op haar liefste paard Mensonge. Hierna volgt een fragment uit het verhaal en de vertaling in het Nederlands door Katelijne De Vuyst.

"On aurait dit que Mensonge me transportait comme un fardeau précieux, un coffre d'or, d'encens ou de myrrhe comme il est dans l'histoire de la naissance de Jésus, quand les Rois mages viennent lui rendre visite depuis leur désert lointain, avec l'étoile leur montrant le chemin. Je ne sais si Mensonge suivait une étoile, mais que j'aie été, ce jour-là, son trésor, je n'en ai pas douté un instant." (p. 62)

"Je zou hebben gezegd dat Mensonge me droeg als een kostbare last, een koffer met goud, wierook of mirre, zoals het in het verhaal over de geboorte van Jezus staat, als de Drie Koningen vanuit hun afgelegen woestijn bij hem op bezoek komen, met de ster die hun de weg wijst. Ik weet niet of Mensonge een ster volgde, maar dat ik die dag zijn schat was, daar heb ik geen moment aan getwijfeld."
(p. 44,in:Van dieren en mensen)