Charles Perrault à la manière de Nothomb

Riquet à la houppe (Riket met de Kuif) is een van de sprookjes uit de verzameling Contes de ma mère l'Oye van de 17^de-eeuwse schrijver Charles Perrault. De Belgische schrijfster Amélie Nothomb heeft dit sprookje in een modern jasje gestoken en er een eigen creatieve twist aan gegeven.

Nothombs prettig leesbare roman vertelt over de aartslelijke maar intelligente jongen Déodat (‘door God gegeven’) die de liefde vindt bij de adembenemend mooie maar niet zo slimme Trémière (‘klimroos’). Vanaf het begin is duidelijk dat deze twee elkaar zullen vinden. Op school wordt Déodat vaak gepest om zijn lelijkheid en wordt Trémière juist door haar uitzonderlijke schoonheid voor oliedom uitgemaakt. Allebei leren ze om te gaan met het er niet bij horen en allebei worden ze behoorlijk succesvol, Déodat als ornitholoog en Trémière als sieradenmodel. Als zij elkaar op een dag tegenkomen is het liefde op het eerste gezicht. Wat de een tekort komt, heeft de ander te over.

Riket met de Kuif is een prachtig, kort boek over mensen die anders zijn. Het is daarnaast een liefdesverhaal en een modern sprookje. Nothomb heeft het sprookje van Perrault helemaal naar onze tijd verplaatst. Het zit vol wijze lessen en rake opmerkingen. Nothomb zet de karakters kort en bondig neer en beschrijft de gevoelens van Déodat en Trémière zeer raak. Nothomb brengt het verhaal met zo’n flair dat het ongelooflijk boeiend is. Alles in de roman is in evenwicht, geen woord te veel, compacte zinnen, functionele dialogen, fijne beschrijvingen en wat een vaart. Het schrijfplezier straalt van de pagina’s af! Nothomb is er in geslaagd om een roman met een verfijnd sprookjesachtige accent neer te zetten. Subtiel in de zin dat het nergens overdreven of waarschijnlijk overkomt, maar wel de sfeer van het klassieke sprookje behoudt.

Een heerlijke roman in typische Nothomb-stijl die je meeneemt in de belevingswereld van twee opvallende buitenbeentjes, twee mensen die anders zijn dan de doorsnee vanaf hun aller vroegste jeugd. Ook al is het verhaal een en al cliché, het is best fijn om een verhaal te lezen dat goed afloopt. Amélie Nothomb laat zien dat liefde in de literatuur niet altijd gedoemd is te mislukken. Pittig, amusant, lieflijk en boeiend.