Canon-voer

Ik ben de laatste die op een Vlaamse canon zit te wachten, maar als het toch moet dan heeft deze daar zijn plaats. Frans geschreven ? jawel! Et alors ? zou Mitterand gezegd hebben. En lees dit, als het effe kan, aub. in het Frans. In vertaling gaat er altijd iets (veel) verloren.

Nog even dit.

Ik heb een editie uit 1973, van de Editions du progrès in Moscou, lang geleden gekocht in het bloedrode Boekenarsenaal in de Lange Munt. Het is licht ironisch dat het verhaal van Tijl Uilenspiegel voor het nageslacht bewaard werd door een regime dat ideologisch ongetwijfeld dichter aanleunde bij de Spaanse bezetter dan bij het onderdrukte volk.