Mahlu Mertens

Mijn moeder las ons elke avond voor, mijn vader vertelde verhalen. Het jaar dat ik zelf leerde lezen was voor mij dan ook een scharnierpunt voor mijn verbeelding.

Ik voel me er helemaal niet schuldig over, maar voor sommige mensen zou Harry Potter of de boeken van Raymond E. Feist misschien als guilty pleasure gelden.

Over het algemeen leer ik auteurs liever kennen via hun boeken dan in het echt.

Als ik tijd zou hebben, zou ik eerder een aantal klassiekers lezen die ik nog altijd niet gelezen heb, omdat er altijd nog zo veel andere boeken te lezen zijn.

Met vrijwel al mijn collega's.

Here (vertaald als Hier) van Richard McGuire, denk ik.

Ik heb verschillende methodes. Als ik echt veel tijd heb ga ik naar de boekhandel zonder plan en kies ik op basis van de cover (die moet mooi ontworpen zijn!), de eerste zinnen en de samenvatting. Daarnaast heb ik een lijst met "te lezen boeken". Door mijn werk wordt mijn volgende boek uiteindelijk echter meestal een roman/dichtbundel over klimaatverandering waar ik recent over heb gelezen/die net is uitgekomen.

Nederlandstalige poëzie en fictie over klimaatverandering

Verschillende boeken tegelijkertijd

In bed

fantaseren

Stop ik

leven (ezelsoren, aantekeningen, ...)