21.4.21/15b: Onze toekomst schrijven we zelf

"Onze samenleving wordt opgeofferd voor een kleine groep mensen die heel veel geld willen verdienen. Onze biosfeer wordt opgeofferd zodat rijke mensen in landen zoals het mijne in luxe kunnen leven. Velen moeten lijden om de luxe van weinigen te bekostigen. In 2078 vier ik mijn vijfenzeventigste verjaardag. Als ik kinderen heb, zijn ze die dag misschien bij mij. Misschien vragen ze me dan naar u. Misschien vragen ze dan waarom u niet hebt ingegrepen toen er nog tijd was. U zegt dat u bovenal van uw kinderen houdt. Toch ontneemt u hun hun toekomst waar ze zelf bij staan. Tot u zich gaat richten op wat er moet gebeuren in plaats van wat er politiek gezien mogelijk is, is er geen hoop. We kunnen een crisis niet oplossen zonder te erkennen dat er sprake van een crisis is. We moeten de fossiele brandstoffen in de grond houden en ons concentreren op wat rechtvaardig is. Als het zo moeilijk is om oplossingen te vinden binnen het systeem, moeten we het systeem zelf misschien veranderen. We zijn hier niet om wereldleiders om medeleven te smeken. In het verleden hebt u ons genegeerd en dat zult u nu weer doen. We raken door onze smoesjes heen en de tijd dringt. We zijn hier om u te laten weten dat er dingen gaan veranderen, of u dat wilt of niet. De echte macht ligt bij het volk."

(Greta Thunberg, klimaattop VN COP24, Polen, december 2018)

Met deze scherpe woorden sprak de toen vijftienjarige Zweedse activiste Greta Thunberg de wereldleiders toe tijdens de klimaattop in 2018. En met deze scherpe woorden bracht ze een wereldwijde actie op gang, een roep van een generatie die in tijden van klimaatverandering veroordeeld lijkt tot een toekomst vol wanhoop. Deze scherpe woorden zijn ook het vertrekpunt en de blauwdruk van Eric Holthaus zijn hoopvolle kijk op wat er mogelijk is in deze tijden van opwarming, een kijk die hij uitwerkt in het boek 'De toekomstige aarde'.

Vooreerst maakt deze Amerikaanse meteoroloog en een van de meest toonaangevende journalisten op het gebied van klimaatverandering in dit boek duidelijk dat er wel degelijk een zware crisis heerst en een nog zwaardere crisis dreigt. Hij erkent niet alleen dat we ons in een voortdurende noodsituatie bevinden, maar hij duidt ook de schuldigen, de verantwoordelijken aan. En zo maakt hij je duidelijk dat we op een uniek, kwetsbaar punt in onze geschiedenis staan.

Maar dit eerste, zwartgallige deel is slechts een aanloop naar een veel hoopvoller vervolg. In deel twee schets Eric Holthaus hoe we decennia na decennia in 2050 in een wereld kunnen terechtkomen waar ik met veel plezier zou in willen sterven. En hoe we daar kunnen geraken is voor Holthaus niet via de weg van spitstechnologie of artificiële intelligentie. Maar wel door..., weet je wat, lees het boek, ontdek het zelf!

"Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is,...", zong Louis Neefs een halve eeuw geleden, met de weg die Eric Holthaus uitstippelt in 'De toekomstige aarde' is, om de Berberse zanger Idir te citeren, "gisteren slechts een slechte herinnering." (Ay Arrac Nney (Aan alle kinderen van morgen)).