Een soort mystieke thuiskomst
Over vluchten-zwerven-aankomen-de desorganisatie en het geweld ten gevolge van verraad aan de menselijkheid-de honger. De reorganisatie via de moord op de enige menselijke - die het "verschil" in stand houdt, door zijn huidskleur, zijn vasthouden aan een symbool (het kruis), dat hij onderdak heeft gegeven maar dat eigenlijk van "hen" afkomstig is, wat het nog ondraaglijker maakt - zijn ondanks alles weerstand bieden tegen een ontmenselijking, door te delen wat hij haast niet heeft (eten) , door degene te helpen die hem haat, omwille van de confrontatie. De angst. Na de moord wordt hij - zoals in Totem en Taboe (Freud) degene die stuurt, die belooft - zijn hoofd een amulet - een symbool - een godsdienst, verering die hen kracht geeft, maar hen onderscheidt van "wie het wonder niet meemaakte".
Enkel de eenzaat, de politieagent, Pontus Beg, begrijpt er iets van. Hij ontdekte - stuitte op - zijn zogenaamde Joodse afkomst en vindt er vervoering en euforie in - een soort mystieke thuiskomst die hij elders niet vond. Hij eindigt als een vader. Mooi boek.
Synopsis
Een grensstad in de steppe. Uit de vlakte duikt een groep verwilderde vluchtelingen op. Ze veroorzaken angst en onrust in de stad. Als Pontus Beg, commissaris van politie, ze laat oppakken, wordt in hun bagage het bewijs van een misdaad gevonden. Beg ontrafelt de geschiedenis van hun helletocht, die gaandeweg verweven raakt met de ontdekking van het verhaal over zijn eigen afkomst.
