Schitterende schimmen (3).
Er zijn zo van die boeken, kleine juweeltjes die je al lang wou tippen, maar die dan toch, totaal onterecht, opzij geschoven worden, schitterende schimmen in de schaduw.
'Een bijna volmaakte vriendschap' van Milena Michiko Flašar is er zo een.
De scheur in de muur, die haarfijne barst dwars boven de boekenrekken, deed hem uitbreken, losscheuren van de kamer waar hij zich twee jaar lang had opgesloten en omdat hij wou weten of die scheur zowel binnen als buiten bestaat, was hij op een bank in het park beland. Eerst leek het zijn bank, maar dat was voordat het 'hun' bank werd. Een onzichtbare draad werd stilaan geknoopt. Van mens naar mens. Ragfijn, kwetsbaar, maar zeker. Een verbinding. Van levensbelang.
In eenvoudige woorden vertelt Milena Mishiko Frašar, bijna fluisterend, je het verhaal van de (bijna volmaakte) vriendschap tussen een uitgebroken hikikomori en een stille salaryman. Beetje bij beetje, stapje per stapje, schuifelend groeien ze naar elkaar. Tot...
Dit pareltje is van zo'n simpele schoonheid, zo klein in zijn grootsheid, vol beelden die verscheuren en toch weer helen. Levens en draden die knakken en blijven plakken. Schitterende schimmen die niet lossen willen.
'Waar zijn de wolken?'
Synopsis
Twee mannen die op verschillende wijze niet opgewassen zijn tegen de eisen van de Japanse maatschappij komen op een bankje in een park met elkaar in contact.
