Wat als je niet zegt wat beter kan gezegd worden,...

Het boek wordt door de ik persoon, een opgroeiend meisje tussen 10 en 18 jaar verteld. Wat het meest treft of mij ontroert en geraakt heeft is het effect van het onuitgesprokene in het leven van de hoofdpersonen en hun relatie. En hoe wat je denkt dat de ander denkt dat jij denkt een perfecte leidraad kan zijn om een leven van leugens, verzwijgen, schuld en misverstanden vorm te geven. Tot je zo ontkracht wordt, zo beschaamd en verlamd wordt en er alleen een uitweg is via extreem , en ongecontroleerd gedrag. Af en toe dacht ik, als je nu praat of antwoord geeft dan wordt het leven makkelijker maar als ik zelf diep in mijn diepten kijk, hoe eerlijk ook ik wil leven, ook in mijn leven zijn er dingen die nooit gezegd, gevraagd, verteld, beantwoord zijn, en wat als het wel was gezegd, hoe anders was het geweest, wat had het opgelost,...ook dat weet niemand.

Kortom een boek om over na te denken en te praten en vlot en boeiend geschreven met een goed verhaal!