Een Wild west roadtrip met veel humor, verbluffend taalgebruik

Het hart in de winter van Kevin Barry is een woest, grappig, pijnlijk mooi verhaal dat zich afspeelt in de Far West. Toegegeven ik heb een zwak voor sterke outlaw-verhalen uit de Wild West en nu mag Kevin Barry zich voor mij aansluiten aan mijn favoriete lijst van Wild West auteurs samen met John Williams, Cormac Mc Carthy, Ron Rash, Patrick deWitt, Laird Hunt, Josh Ritter, Thomas Savage & Donald Ray Pollock.

Centraal in deze roman staat het personage Tom Rourke, 'een jonge dichter en ballademaker' van het Beara Peninsula in West-Cork. Het is 1891 in Butte, Montana, de thuisbasis van vele immigranten uit Cork die de kopermijnen van Allihies verlieten en hun vaardigheden meenamen naar een plek die bekend werd als 'de rijkste heuvel op aarde'. Meer dan 1.200 Ierse mannen verlieten Beara en begonnen een nieuw leven in dit koper- en zilverrijke deel van de wereld, maar niet iedereen was succesvol en hun levens waren erg zwaar. Het voelen zelfs aan als een Ierse roman.

Hier schraapte Tom Rourke de kost bij elkaar, maar niet als mijnwerker. Hij had een goed hart maar was ook een man met weinig scrupules en steeds zoekend naar genot. Hij dronk de hele nacht, was verslaafd aan opium en scharrelde om rond te komen. Hij schreef liedjes voor de bars en brieven voor de eenzamen, want schrijven dat kon hij. Hij was de assistent van fotograaf Lonegan Crane, van oorsprong een krankzinnige uit Leytonstone, Oost-Londen. Zijn dagen gingen voorbij zonder dat hij er erg in had, maar hij wist nu dat het noodlot hem spoedig zou achterhalen en arresteren.

En het noodlot greep zeker in toen Tom Rourke Polly Gillespie zag, de nieuwe vrouw van kapitein Long Anthony Harrington, een andere man uit West-Cork maar met een heel andere moraal. Harrington was een vrome, zichzelf geselende pilaarbijter en zodoende erg onaangenaam in omgang.

Polly, een straatmadelief die op zoek was naar geluk en inging op Harringtons uitnodiging via brief trouwde twee uur na aankomst al maar wist al snel dat haar huwelijk een vreugdeloze aangelegenheid zou worden. Met Tom Rourke stond die verbijsterd van zichzelf niet afgaf voor zijn coup de foudre stond haar een heel ander avontuur te wachten. In een wilde niet koosjere gok stelen de twee een paard en trekken letterlijk de heuvels in, in de hoop te ontsnappen aan de posse die hen zal komen opsporen. Paardendieven werden opgeknoopt. Dan beland je in een raodtrip doorheen de wildernis met als doel Californië.

In die toch wel unieke stijl van Kevin Barry wordt de lezer meegenomen op een reis door de bergen en valleien van Montana en daarbuiten, terwijl de twee geliefden vriend en vijand kruisen. De dialogen zijn puur met een verhaal dat slim en onderhoudend is, geïnjecteerd met een overvloed aan gestileerde zinnen die pure magie zijn. Barry heeft ook een gave voor het verzinnen van komische personages die de revue passeren, ze worden neergezet tegen de harde en vaak brute achtergrond van het leven in het wilde westen Zelfs het paard is een gedenkwaardig personage, dat aan Tom vastzit en er chagrijnig mee omgaat. Maar het allerbeste zijn Tom en Polly, belast met een grote liefde en zonder middelen. Ze kunnen niet eens bijzonder goed paardrijden. Ze zijn ongelukkig en waardeloos en op geen enkele manier speciaal, en je snapt helemaal waarom ze elkaar zo aanbidden.

Het hart in de winter is best een erg somber en meedogenloos verhaal. Het is niettegenstaande de luchtigheid een krachtige leeservaring in een schitterende taal, met dank aan de sterke vertaling van Auke Leistra.

Met veel humor, verbluffend taalgebruik en sterke beelden vermaakte Barry mij op ongeziene wijze.