Over de etheische dillema's van de wetenschap. Over daders. Over slachtoffers.

Uit mijn brief aan de auteur: '... U schreef een heftig boek. Tegelijk schreef u een mooi boek. Het lijkt vreemd dit thema te verbinden met schoonheid. Toch kan het. U bewijst het. De warmte van uw personages biedt weerwerk aan de wreedheid van het thema. Aan de wreedheid van die enkele monsterlijke personages. Aan het eind van uw boek wou ik vertrekken naar Italië. Naar de Zee van de Etrusken. Daar wou ik al die warme mensen omarmen. Knuffelen. Ik heb het niet gedaan. Ik bleef in België. In Gent. Ik sloeg het boek dicht. Ik zweeg. Maakte het stil. In die stilte omarmde ik Max. Omarmde ik Elfie. Omarmde ik Carl. Omarmde ik Oscar. Omarmde ik Rosemarie. Voor dat korte moment lag uw Zee van de Etrusken in Gent. Want daar ontmoetten wij elkaar. Denkbeeldig imaginair ...'

U kan mijn volledige brief aan Barbara Zoeke hier lezen.