Een verdwijning uit het verleden werpt nieuwe, lange schaduwen over IJsland.

Bij een meer in de buurt van Reykjavík wordt een dode man aangetroffen. Wanneer duidelijk wordt om wie het gaat, blijkt dat de politie jaren geleden al contact met hem heeft gehad toen een goede vriend van hem, Petur — eigenaar van een wasserij — spoorloos verdween. Kort na die verdwijning emigreerde de man naar Noorwegen, wat de gepensioneerde politieman Konráð, die destijds aan de zaak werkte, meteen intrigeert: waarom was de man nu terug in IJsland, en heeft zijn dood iets te maken met die oude vermissing? De vraag of Petur vrijwillig verdween, het slachtoffer werd van een misdrijf of mogelijk zelfmoord pleegde, vormt de kern van het verhaal. Ondertussen sijpelen er in het onderzoek ook aanwijzingen binnen over Russische invloeden op anti-Amerikaanse IJslanders, met spionageboten en Russische trawlers die als dekmantel oude Lada’s opkochten. Of deze elementen werkelijk verband houden met Peturs verdwijning is onzeker.

Lange schaduwen is het zesde deel rond rechercheur Konráð, die inmiddels met pensioen is. In het vorige deel kwam er wat klaarheid in de moord op zijn vader, een kwestie die als een rode draad door de reeks loopt. Hoewel het leek alsof de serie daar afgerond zou worden, blijkt Konráð nog lang niet klaar met zijn verleden en de trauma’s uit zijn jeugd. Dat maakt het moeilijk om de boeken los van elkaar te lezen: je mist anders te veel informatie over terugkerende personages en gebeurtenissen, en de auteur schrijft alsof de lezer de eerdere delen kent. Terwijl Konráð zich vastbijt in de verdwijning van Petur, raakt hij opnieuw verstrikt in zijn eigen geschiedenis wanneer er in een andere oude zaak een onverwachte ontwikkeling optreedt, wat zelfs binnen de politie voor opschudding zorgt. Hoe meer er aan het licht komt, hoe duidelijker het wordt dat oude zonden lange schaduwen werpen.

Konráð toont zich opnieuw van zijn vastberaden, soms drammerige kant: hij gaat van verhoor naar verhoor, gedreven door de overtuiging dat hij de zaak móét oplossen, tot ergernis van mensen om hem heen. Zelfs Leo, een vroegere collega en ooit bevriend met hem, wil niet langer met hem praten. De ingetogen, bijna meditatieve schrijfstijl van Arnaldur Indriðason — die de sfeer van IJsland op meesterlijke wijze oproept — is ook hier weer sterk aanwezig. Konráð, geen actieheld maar een bedachtzame man vol innerlijke conflicten, geeft het verhaal een psychologische diepgang die verder gaat dan de gemiddelde thriller. De spanningsopbouw is langzaam maar zorgvuldig, en de verweving van verleden en heden vormt het kloppende hart van deze sfeervolle en introspectieve misdaadroman.