Lanny en Dode Papa Scheurwortel
Ik heb eindelijk Lanny gelezen, een roman uit 2019 van de Britse schrijver Max Porter.
Lanny woont samen met zijn vader en moeder in een dorpje in de buurt van Londen. Volgens de mensen gedraagt hij zich gek; hij heeft bijzondere gedachten, is heel vaak weg, buiten in de natuur, en af en toe gebeurt er iets raadselachtigs: staat hij in een oogwenk midden in een ingewikkeld doolhof of zit hij als baby plots in een boom. Hij lijkt een soort natuurwijsheid te bezitten. Moeder besluit hem naar een bevriende oude kunstenaar te sturen op tekenles.
Doorheen het verhaal lezen we ook over Dode Papa Scheurwortel, een mysterieus wezen? dat om zich heen de gesprekken van de mensen opvangt. Dode Papa Scheurwortel komt in het boek voor als een soort geest, een natuurwezen, een god met krachten.
En op een dag is Lanny verdwenen.
Lanny is een ongewone, prachtige, ontroerende roman, mysterieus, sprookjesachtig soms: waarin onmogelijke én verschrikkelijke dingen gebeuren. De roman is kort, complex maar bezit een enorme gevoeligheid.
Max Porter schrijft complexe werken, waarin soms veel van de lezer gevraagd wordt. Ik las eerder van hem The Death of Francis Bacon, waar ik geen fluit van begreep, ook niet na een groepsbespreking van anderhalf uur.
Wat zeker is: Max Porter schrijft rare, verrassende en opwindende boeken, hij doet volstrekt zijn zin op papier, wat verfrissend en erg uitzonderlijk is.
Synopsis
De belevenissen van de bewoners van een Engels dorp in het verleden en nu. Het jongetje Lanny, zijn ouders, een oude kunstenaar en een tijdloos mythisch wezen zijn de hoofdpersonen.
