Sterk thrillerdebuut, suspense ten top

Wat een debuut van deze schrijfster! Alhoewel het verhaal superspannend start begon ik toch met enige reserves aan dit boek. Het duurt nogal lang voor de moeder in actie komt en je leest enkel haar gedachten, niet direct een samenhangend geheel. Maar algauw kom je er achter dat die gedachten van de moeder juist heel belangrijk zijn. Je weet op een bepaald moment ook waarom ze ‘verstijft’ en niet direct tot actie overgaat. Het hele verhaal wordt dus verteld via de gedachten en de waarnemingen van de moeder.

De moeder wordt niet bij naam genoemd, ook de kinderen niet. Het is gewoon het meisje/dochter en zoontje. De indringer krijgt de naam ‘gluurman’ en later in het verhaal komen er ook nog de ‘brigadier ‘ en de ‘jongensachtige agent’ bij. Het blijft dus ietwat anoniem en meteen ook ‘Het-kan-iedereen-zijn’, ook ‘jezelf’, het maakte beleving des te groter.

Het is dan ook ongelooflijk angstaanjagend, je wordt midden in de nacht wakker en ziet plots een indringer in het donker in de gang. Je woont ver afgelegen, er is een sneeuwstorm en het is coronatijd. Hoe kan ze met twee jonge kinderen van vijf en acht jaar ontsnappen?

‘Dan opeens, een mogelijkheid, rondtollend in een maalstroom van dierlijke paniek, adrenaline en machteloosheid herinnerde ze zich de verborgen ruimte .’ (P. 21)

Eenmaal daarin ziet en voelt ze de hopeloosheid van haar situatie, hoe geraken ze hier uit? En terwijl ze een plan probeert te bedenken zoekt de man onophoudelijk verder naar hen, elke kamer, elke plaats. De kinderen zijn doodsbang en kunnen de situatie niet goed inschatten. De moeder moet ze vooral stil en rustig houden met daar bovenop de angst om wat de indringer van plan is, wat hij met hen zal doen.

Er zijn flashbacks waarin verklaringen zitten over recente gebeurtenissen voorafgaand aan deze avond. Niet alleen daarover maar ook over een verleden met moeizame reacties o.a. nu in het heden met haar schoonvader en haar man die niet weet aan welke kant hij moet staan en waar zijn plaats is.

Heel vaak werd de moeder niet geloofd of echt gehoord. Ze voelt zich daar echt alleen in staan. De nadruk ligt dan ook op de vele vrouwen die niet serieus worden genomen, vaak gezien als hysterisch. Maar wie zou dat niet zijn in deze situatie?

Tracy Sierra heeft met dit boek een hele goede unieke thriller geschreven, niet voorspelbaar en heel geloofwaardig. De spanning zindert doorheen het hele boek, soms lees je met ingehouden adem of wil je doorbladeren om te weten of dit wel goed gaat komen?

Wat me ook trof was het versje “Tingeling… deurtje open, deurtje dicht.., trappetje af…, voetjes vegen en HAP.” Ik heb dit ontelbaar keren opgezegd voor mijn kleinkinderen maar in deze context is het het wel erg sinister!

Ik kan alleen maar levend zijn over dit boek en hopen dat nog meer van Tracy Sierra zal horen.