Meesterlijk gecomponeerd, uitgepuurd & empathisch

Gelezen, en muisstil achtergebleven…

Veel kan ik er niet over schrijven want dit zou afbreuk doen voor al wie dit prachtig gestileerd boek nog zou willen lezen. Het is de vertaling van de impact van een tragisch ongeluk op de menselijke kwetsbaarheid en de rafelranden van het leven. Fijngevoelig en bikkelhard liet het mij niet onberoerd achter.

Sober en precies met geen woord te veel of te weinig werkt Van Steenberge met subtiele lagen en wisselt heden en verleden af, waardoor het verhaal een gelaagde spanningsboog krijgt. Verdriet, schuld, vervreemding, diepmenselijke rouw en obsessieve zorg stuwen je langsheen drie totaal verschillende rouwprocessen na een traumatisch ongeval naar een nagelbijtende apotheose die je verbijsterd zal achterlaten.

Van Steenberge bewijst opnieuw dat hij een van de boeiendste stemmen is in de hedendaagse Vlaamse literatuur. En ik moet dus echt Woesten lezen!