Vlot te lezen thriller

Rechercheur Bille Ann heeft kanker overwonnen en gaat opnieuw aan het werk. Ze wil een symbolische daad stellen en tonen: “Ik heb het overleefd, ik heb gewonnen”, en daarvoor scheert ze haar haar er opnieuw af. Maar ze wil ook meer voor zichzelf opkomen en tonen wie ze werkelijk is, namelijk lesbisch, alhoewel ze 18 jaar getrouwd is en drie kinderen heeft.

Op bureau wordt ze enthousiast ontvangen door haar collega’s Tom en Scott. Bijna onmiddellijk hebben ze twee zaken te onderzoeken, de verdwijning van de vierjarige Emma en de moord op de vijftienjarige Cassandra. Ze onderzoeken ook of er een verband is tussen de twee zaken maar hun baas Doyle weigert dat te zien. Vooral in het verhaal van Emma botsen ze tegen hem op. Er zijn tegenstrijdigheden zo is er in het huis bij Emma namelijk niets te vinden dat er op wijst dat er een kind zou wonen.

Billie Ann volgt haar gevoel en probeert meer te weten te komen via Marissa, de mama van Emma.

De hoofdstukken met titel Billie Ann of Marissa wisselen elkaar in korte delen af. Daarnaast zijn er ook hoofdstukken met een andere verhaallijn als titel ‘Toen’ en daar volgen we Kitty vanaf haar tien jaar. Ze krijgt verschillende cadeaus van een man, een politieman die ook familievriend wordt. Kitty wordt later op klaarlichte dag op weg naar school ontvoerd.

Allemaal sinister als je weet dat dit verhaal gebaseerd is op het waargebeurde verhaal van Joycee Dugard.

De flaptekst geeft eigenlijk te veel prijs waarvoor je te vroeg beseft wie wie is en hoe de hoofdstukken in elkaar passen.

Wat vooral naar voren komt in dit verhaal is dat je soms verkeerde keuzes maakt omdat je bang bent om over je geaardheid uit te komen. Dat is pijnlijk voor de persoon zelf maar ook voor de partner en de kinderen die zich bedrogen voelen.

Voor wie houdt van een eenvoudig te volgen verhaal in een vlotte schrijfstijl zit met dit boek goed. Er volgen er meer want dit is het eerste boek et Billie Ann.