Woorden bruisen en gulpen in deze debuutroman

"Poëzie ontstaat meestal per ongeluk."
"Hij liet verlangen verlangen."
"Ik ben een samenraapsel van projecties en ideeën. Maar wat hen bindt is de beslissing, die van mij, om het licht te schrijnen op een van hen. Ik schrijf mij."
"Wat is het midden tussen nemen en genomen worden? Tussen willen en gewild worden? Komt er een einde aan tragedies?"
"Speel ik louter om een boodschap over te brengen of is het spelen zelf de boodschap?"

"Woorden gulpten uit mijn keel" schrijft Maaike Neuville ergens in haar debuutroman Zij. Voor haar eersteling duikt ze in een wereld die ze zelf kent, die van het theater, en geeft de 39-jarige actrice Ada een podium om haar verlangens en frustraties te etaleren. Een roman waarin de passie floreert, het (voor een acteur voortdurende) zoeken naar zichzelf en de erkenning van anderen wanhopig kuiert, het aftasten van grenzen stoeit en de woorden en vooral ook vele vragen overstromen.
Ik onderstreepte talrijke mooie zinnen, en was zeer onder de indruk van het staccato van het laatste hoofdstuk, dat als een trein over je walst.