Hafidha Benettoumi

Het magische groene kaartje... 'Je bent je pasje toch niet vergeten? Het zou niet de eerste keer zijn dat je alles mee hebt behalve het belangrijkste?' Dat was de vraag van mijn juf toen. Het pasje was mijn papieren kaartje met al mijn gegevens op dat ik nodig had om een kaart te krijgen voor de 'blibliotheek' zoals ik het toen zei. Ik weet niet meer hoe oud ik was, maar ik weet wel nog dat mijn juf heel blij was dat ik mijn pasje mee had. We gingen naar de bib in de buurt van onze school. Allemaal braaf per 2 in onze blauwe rokken en witte bloezen onder onze jassen. Het uniformpje van toen. Ik vond het best spannend die 'blibliotheek'. Een plaats waar ik gratis alle boeken mocht halen die er waren en lezen en dan terugbrengen. Het was te mooi om waar te zijn. Ik was een beetje zenuwachtig, ik dacht de anderen ook, maar op weg naar de bib, bleek dat het niet zo was. Zij gingen al met hun mama's of papa's om boeken daar, maar vonden het niet leuk omdat ze moesten. Mijn mama had gezegd dat het goed was dat we naar de 'bibilothèque' gingen met school toen ze me mijn pasje gaf, ze vond dat ook een leuke plek toen ze opgroeide. Het was een openbaring! Ik vergeet nooit de geur van boeken die mij tegemoet kwam toen ik binnen wandelde. De groene kaart die ik kreeg waar de stempels op zouden komen van de boeken die ik uitleende en binnen zou brengen. De grote trap voor de boeken voor de groten! Ik nam onmiddellijk 5 boeken mee, want het bordje zei max 5 boeken en ik wou zeker genoeg te lezen hebben. Ik had niet zo goed begrepen dat we met de klas om de 3 weken zouden gaan vanaf die dag. De juf had gezien dat ik lekker dikke boeken mee had, dus hield ze me tegen: 3 dikkerdjes zou wel genoeg zijn. Ik onderhandelde wat met de juf: 3 dikke en 1 dunne, ik had nog net een nieuwe 'rij' boeken ontdekt. De mevrouw met de bril die mij mijn groen kaartje had gegeven keek een beetje aardig toen ik mijn boeken wou uitlenen. 'Heb jij je niet vergist? Dat boekje is in het Frans en jij krijgt dat toch nog niet op school?'. Ik was trots te kunnen zeggen dat mijn mama had gezegd dat ik zeker 'Le petit prince' moest meenemen als ze die liggen hadden en dat het goed was dat ik ook nieuwe boeken in het Frans kon lezen. De juf redde me door uit te leggen dat ik Franstalig werd opgevoed. De bibliotheek was tot het einde van mijn adolescentie en de opkomst van het internet dé enige plek waar ik informatie kon vinden. Ettelijke schooltaken kwamen tot een goed einde dankzij de antenne van de stedelijke bib in mijn buurt en de hoofdbib. Zonder de bib had ik nooit auteurs als Auel, Beckman of Horowitz gekend of gelezen. Zonder de bib had ik nooit een leuk eindwerk voor het vak Esthetica kunnen maken. De Bib was zo belangrijk voor mij omdat het de toegang was tot verruiming van de wereld die ik anders enkel van tv gekend zou hebben. Ik reed tot de andere kant van de stad voor een boek dat ik absoluut wou lezen, maar niet kon betalen en zo leerde ik ook mijn eigen stad kennen. Ik ben het al lang verloren, maar ik vergeet nooit ofte nimmer het magische groene kaartje dat de wereld naar mijn slaapkamer bracht...

Spannende verhalen (met de brede invulling van het woord 'spannend') ;-)

Hangt af van hoe het boek er uit ziet, of ik de auteur nog een kans wil geven, of ik er goeds van gehoord heb, omdat de titel mij wel leuk klinkt....

Boek per boek

In bed

fantaseren

Stop ik

leven (ezelsoren, aantekeningen, ...)