Dood doet leven. Muzikale en literaire avond rond pijn en passie

‘Thomas mocht van Jezus met zijn vinger aan Zijn wonden voelen’, zei Peter, ‘omdat hij begreep dat sommige mensen niet kunnen geloven zonder bewijs. Dat is een natuurlijke, menselijke reactie.’ Peter aarzelde en vroeg zich af of het woord ‘menselijke’ nadere uitleg behoefde, maar besloot toen dat het inmiddels toch wel duidelijk moest zijn dat hij deze buitenaardse wezens als niet minder menselijk beschouwde dan zichzelf. ‘Maar Jezus was Zich ervan bewust dat het niet tot in alle eeuwigheid voor iedereen overal mogelijk zou zijn Hem te zien en aan te raken zoals het dat voor Thomas was. Daarom zei hij: “Zalig zij die niet gezien hebben en toch geloven.” En dat zijn wij, mijn vriend.’
Michel Faber, Het boek van wonderlijke nieuwe dingen

Waarom hebben kunst en muziek over het christelijke lijden nog zo’n grote aantrekkingskracht in een geseculariseerde en multiculturele wereld? Behoud de Begeerte verzamelde heel verschillende auteurs die iets te vertellen hebben over de betekenis van pijn en passie, dood en rouw, ziekte en zingeving. Fikry El Azzouzi schreef voor de gelegenheid een tekst over zijn gedroomde heldhaftige dood: sterven op een podium. Hij verkeert in het goede gezelschap van onder meer Michel Faber, Jeroen Olyslaegers en Anna Enquist. De jonge Japanse percussioniste Aya Suzuki vangt hun woorden samen in een fascinerend slagwerkritueel.