Dirk Lambrecht spreekt namens de stadslezers op de uitreiking van De Bronzen Uil
Zaterdag 10 oktober ontving de Nederlandse auteur Machteld Siegmann voor haar debuut De kaalvreter De Bronzen Uil én de publieksprijs. 13 stadslezers lazen in een recordtempo de zes boeken en beslisten zo mee wie de publieksprijs verdiende. Op de uitreiking sprak Dirk Lambrecht namens de Gent Leest stadslezers en vertelde hoe hij dit leesavontuur ervaren had. Hieronder zijn tekst.
De romantische dichter John Keats omschreef een moment van gelukzaligheid in zijn veel te korte leven ooit als: Geef me boeken, fruit, Franse wijn en mooi weer en wat muziek die van buiten komt en die gespeeld wordt door iemand die ik niet ken.
Dit geluk ervoer ik een maand geleden toen ik - samen met twaalf andere enthousiaste Gentse stadslezers - de zes genomineerde boeken cadeau kreeg in De Krook. Met een boek doe je me altijd een plezier, maar deze keer waren het er ineens zes en betere boeken.
Als één van de vijf beslissende platforms voor de toekenning van de Publieksprijs van De Bronzen Uil, kon de lezersjury van Gent Leest aan de slag. Door de niet te miskennen grote waarde van onze stem, laaide de altijd aanwezige leespassie hoog op.
De eerlijke uitdaging om zelf alle boeken van een shortlist voor een literaire prijs te lezen en dan te komen tot het bepalen van je eigenlijke favoriet, boeide me enorm. Het wikken en wegen om de volgorde van het lezen te bepalen, was al een fascinerend gegeven op zich. Achteraf kwam uit dat dit er niet toe deed want het lezen bleek en bleef een weldaad. Boek na boek werd een papieren vriend, mooie beeldspraak die ik overigens heb uit één van mijn zes nieuwe vrienden.
Dan was ik toe aan de opdracht: naar welk boek gaat mijn voorkeur en hoe motiveer ik mijn stem? Geholpen door het feit dat ik het lezen kon afronden ruim voor de deadline van het indienen van mijn stem, nam ik er alle tijd voor. De denkoefening van wat mijn top drie zou worden, werd zo niet vertroebeld door haastwerk en impulsiviteit. Geduldig kwam ik daarna tot een weloverwogen volgorde binnen mijn top drie.
Het was een verrijking om zelf te voelen waarmee een jurylid allemaal kan worstelen om uit meerdere kwaliteitsvolle genomineerden een winnaar naar voren te schuiven. De kers op de taart zou natuurlijk een fysieke overlegbijeenkomst van onze lezersjury geweest zijn, maar het risico op een verzuurde kers anno 2020 is helaas te groot. Namens mijn collega-stadslezers verzeker ik dat de taart ook zonder die topping bijzonder lekker was. Smaakt naar nog en meer, een hint die uiteindelijk vooral gericht is tot de genomineerde auteurs. Gent Leest dankt jullie.
Dirk Lambrecht
