Interview met Bruno Willaert - Pulp deLuxe

Pulp deLuxe, wat is dat eigenlijk?
Pulp deLuxe is een online beeldverhalen magazine. Het is ontstaan in 2003 en was oorspronkelijk een gesloten collectief van een vast aantal tekenaars die publiceerden op de website van Pulp deLuxe dat dienst deed een soort platform. Er zaten bekende namen als Brecht Evens en Randall Casaer tussen, dus hun allereerste strips kan je nog steeds terugvinden op de website. Na een pauze tussen 2010 en 2013 zijn we opnieuw gestart met een duidelijke focus op graphic novels en evolueerden we meer naar een soort online tijdschrift. Voor vele tekenaars, zoals bijvoorbeeld Ben Gijsemans, betekende Pulp deLuxe hun eerste publicatie, een eerste stap naar een graphic novel.

Ondertussen zijn we geëvolueerd naar een hele brede interpretatie van strips en graphic novels. Door de subsidies die we krijgen in de categorie literaire tijdschriften, publiceren we nu ook interviews en verdiepende artikels. Je krijgt een mix van beginnende en ervaren tekenaars op ons platform.

Wat is jullie link met Gent?
Oorspronkelijk waren we vooral gericht op de Gentse stripscene, maar we merkten dat we geografisch een groter bereik hebben, zeker door sociale media en de connectie met de kunstscholen over gans België en Nederland. Op termijn is het de bedoeling om met de verschillende kunstscholen nog intensiever te gaan samenwerken. Nu organiseren we bijvoorbeeld zelf een online Graduation Show.

Wat kunnen mensen verwachten als ze naar Pulp deLuxe surfen?
Je kan er alle mogelijkheden ontdekken van wat een strip kan zijn met een mix van nieuw talent en gevestigde waarden. We proberen de vinger aan de pols te houden van wat strip vandaag is van graphic novels tot zines, de realisaties van mensen die creatief bezig zijn met beeld en woord.

Er is ook een rubriek Grensgebied: daarin komt alles aan bod wat zich op het grensgebied tussen strip en andere kunstgenres zoals illustratie of stripjournalistiek bevindt.

Kan je een voorbeeldje van Grensgebied geven?
Het Poëziecentrum bracht recent een graphic poem uit van Lies Van Gasse over Guido Gezelle. Naar aanleiding hiervan interviewden we haar. Een ander voorbeeld is het dubbelinterview met Pieter De Poortere en Jan Van Der Veken dat we publiceerden naar aanleiding van hun boeken over het Lam Gods en de Rechtvaardige Rechters die uitkwamen tijdens het Van Eyckjaar.

Jullie reiken ook jaarlijks de Plastieken Plunk uit. Kan je daar wat meer over vertellen?
Dit jaar reiken we voor de 13^de keer de prijs voor het beste kortstripverhaal van de Lage Landen uit: de Plastieken Plunk. De laatste twee jaar organiseren we dit tijdens de Zine Happening van Les VoiZines (30 april in Kunsthal) op Pépé Soirée, de naam van de avond waarop de prijs wordt uitgereikt. Vroeger was het de prijs voor de prijs voor de beste Nederlandstalige strip, maar ondertussen wonen ook veel buitenlandse striptekenaars in België en is de prijs geëvolueerd naar die van het beste kortstripverhaal van de Lage Landen.

Vanwaar de naam Plastieken Plunk?
De oorsprong van de prijs gaat al terug tot in 2007. Pulp deLuxe en het toenmalige tijdschrift Plots organiseerden toen een (getekende) boksmatch op het stripfestival Strip Turnhout waarbij elk tijdschrift een tekenaar leverde die elk om beurt een strippagina maakte waarbij ze reageerden op de pagina van hun tegenstrever en op de situaties die ze voorgelegd kregen.

Na het festival zochten we samen met Plots naar een manier om verder samen te werken en daaruit ontstond de Plastieken Plunk waarbij de alliteratie verwijst naar de beginletters van Pulp deLuxe en Plots. En het is uiteraard ook een knipoog naar De Bronzen Adhemar waar net iets meer prijzengeld te verdienen valt. Aan Luc Cromheecke van de stripreeks Plunk werd gevraagd om de naam van zijn stripfiguur te mogen gebruiken. Sindsdien boetseert hij al bijna 15 jaar Plastieken Plunken voor de winnaar.

Klaartje Van der Bauwhede