Leesclubbing op vakantie - Trofee - Gaea Schoeters
Leesclubbing op vakantie, wat een heerlijk idee. Stadslezer Rika schrijft: 'We kwamen samen met zeven reisgenoten die tijdens hun vakantie in Zuid-Frankrijk ‘Trofee’ lazen in september 2022.'
Over de schrijver Gaea Schoeters (1976):
Vlaamse schrijver, scenarist, librettist en journalist. Ze debuteerde met een reisboek Meisjes, moslims en motoren een 7 maanden durende motorreis door Iran, Centraal-Azië en het Arabisch schiereiland. Later volgde Diggers, De kunst van het vallen en Zonder titel#&1. Trofee ( 2020) is haar recentste roman.
Samen met componiste Annelies Van Parijs, haar levenspartner, schrijft ze libretti, zoals de onlangs uitgevoerde opera Usher in Opera/Ballet Vlaanderen. Ze maakte ook theatervoorstellingen o.a. voor Monty en Het Toneelhuis. Ze werkt als freelance-journalist voor de Standaard.
Over haar werk zegt Schoeters in de Standaard weekblad d.d. 3/09/22:
‘Ik schrijf graag over zaken die ik vooraf niet ken, zoals over de jacht. Ik creëer personages met wie in het echte leven na 10 minuten ruzie zou maken, maar die ik met wat Kae Tempest radicale empathie noemt tracht te doorgronden. Ik wil net begrijpen wat heel ver van me af staat. Daarnaast is spelen met vorm heel belangrijk.’
‘Mijn werk vertrekt altijd van nieuwsgierigheid. Vragen opwerpen, geen antwoorden geven. Daarmee trigger je een publiek veel meer.’
Inhoud:
Het boek vertelt het verhaal van Hunter White, een Wall Street-makelaar, die in een niet nader bepaald land in het zuiden van Afrika op een zwarte neushoorn gaat jagen, het laatste dier van de Big Five die hij nog mist bij zijn ‘trofeeën’.
Zijn vriend en lodge uitbater Van Heeren organiseert deze jachtpartijen met de hulp van plaatselijke tracers. De jacht mislukt omdat stropers hem voor zijn.
Van Heeren biedt Hunter een alternatief aan, en stelt voor op een andere ‘trofee’ te gaan jagen.Zijn droom verandert algauw in een nachtmerrie die ook hem dichter bij zijn eigen angstdromen brengt.
Bespreking:
De stemming onder de deelnemers was zeer verscheiden. Enkelen hadden het boek niet graag gelezen en zouden het niet aanraden. Voor de meerderheid was het een interessante leeservaring.
Ze vonden het o.a.: ‘weerstand oproepend’, ‘langdradig’, ‘moraliserend’, ‘pamfletair’, ‘veel te geconstrueerd’, ‘controversieel’, ‘choquerend’.
Daarnaast was iedereen het er over eens dat het boek ‘veel stof tot nadenken biedt’ en dat het terecht in de categorie ‘Explosief materiaal’ is ondergebracht.
De titel van het boek past wel bij de inhoud, maar het onderwerp sprak de meeste deelnemers niet aan.
De verschillende personages worden te weinig uitgewerkt en zijn weinig geloofwaardig. Verschillende deelnemers bleven op hun honger zitten wat betreft de psychologische drijfveren van de ‘witte’ mensen, Hunter de jager en Van Heeren, de lodge-uitbater en organisator van de jacht.
De ‘zwarte’ mensen worden nog minder uitgewerkt, ze ondergaan enkel wat hun door de jachtorganisator opgelegd, zogenaamd in ruil voor het gebruik van hun jachtgebieden. Het argument dat de Afrikaanse jacht, een ondersteuning van de lokale tradities en ontwikkelingssamenwerking zou kunnen zijn werd als ‘vals’ ervaren. We vonden dat het boek niet over Afrika gaat, maar over ‘witte’ jagers in Afrika.
Meerdere deelnemers vonden dat het boek heel vlot las, met mooie natuurbeschrijvingen en intense beschrijvingen van de jacht.
Het fenomeen ‘trofeejacht’ stond, zoals Schoeters zelf zegt, heel ver van ons af. Door het boek leerden we het onderscheid tussen stropers en jagers kennen. We konden weinig begrip opbrengen voor de drijfveren van de ‘witte’ hoofdpersonages.
Ervaring met Leesclubbing:
Ondanks de eerdere negatieve kritieken op het boek vonden alle deelnemers Leesclubbing een zeer positieve ervaring en de discussies tijdens het lezen en de bespreking achteraf verrijkend. Zeker voor herhaling vatbaar. Met dank aan het team van Gent Leest voor dit leuke initiatief!
Rika Stock
Saint Restitut, September 2022
