Internationale heksendag

De heks van Gottem is een aangrijpend verhaal dat dichtbij komt, zowel in personage als in geografie. Het overzeilt de honderden jaren geschiedenis die ons van Anna De Coninck verwijderen en haar als het ware van de pagina laat wandelen. De band en verwantschap van de auteur (kleinzoon van elfde generatie) is duidelijk te voelen in het levensechte verhaal dat hij ons vertelt.

Het laat een licht schijnen op een zeer donkere periode van onze lokale geschiedenis. Een zeer verhitte periode met veel Filipsen, verschillende overtuigingen (die van week tot week verschilden naargelang wie aan de macht was), bovennatuurlijke wezens, onverklaarbare verschijnselen, roddels en natuurlijk ook de gevreesde heksen. Want dit is in essentie de clue, dat gevreesde, dat onbekende. Want zeg nu eens zelf, wat is er angstaanjagender dan een vrouw die weet wat ze waard is en er voor op komt?

Het vertelt het verhaal van een sterke vrouw (zoals er gigantisch veel zijn) die zich staande probeert te houden wanneer een paar mensen het op haar gemunt hebben. Want alleen dat is nodig, een handvol mensen, om een mensenleven te verwoesten en een familie uit elkaar te rukken. Met momenten zwaar om te lezen, want het boek zit niet verlegen om de gruwelijkste martelingen waar mensen zich schuldig aan hielden te beschrijven. Zeker niet voor de gevoelige lezers, maar laat het je hier niet door ontmoedigen.

Afschuwelijk om te bedenken dat dit ooit realiteit was. Niet voor een enkeling, maar voor duizenden en duizenden mensen. Alhoewel heksenjachten nu een andere connotatie hebben, is het een zeer actueel verhaal. Het toont aan hoe, ondanks eeuwen aan revolutie, weer- en opstand, er (in essentie) toch niet zo veel veranderd is. De aard van de mens is en blijft onveranderlijk, zelfs in de getijden van de evolutie.