De naweeën van de Tweede Wereldoorlog

Machteld Siegmann debuteerde in 2019 met De kaalvreter’. Haar romandebuut werd genomineerd voor de Boekhandelsprijs 2020 en de Hebban Literatuurprijs, won de juryprijs en de publieksprijs van De Bronzen Uil, en de CLO-Byblosprijs.

‘De kaalvreter’ gaat over de trauma’s van een Joods onderduikkind en het boerenbestaan medio de jaren zeventig. Een gezin raakt ontwricht doordat de moeder iets traumatisch ontdekt uit haar verleden, iets wat ze diep had weggestopt.

Het is een mozaïekroman: vanuit het perspectief van elk van de vier gezinsleden neemt Siegmann de lezer mee in hun dagelijkse levens die worden beheerst door het drama dat zich afspeelt in het gezin. Iedereen probeert het Leie naar de zin te maken, maar zij ligt op bed, zorgt niet meer voor haar gezin en verzorgt zichzelf al helemaal niet meer. Het perspectief wisselt dus tussen dat van een hardwerkende vader, een depressieve moeder, een opgroeiende puber en een kind van 11. En de taal en stijl veranderen mee naar gelang het personage.

Mondjesmaat verneem je via flashbacks meer over het verleden van Leie, over het drama dat zich in haar prille jeugd heeft afgespeeld en waar ze zich plots bewust van wordt op de begrafenis van haar pleegmoeder.

De kaalvreter is een verhaal over afkomst, herinneringen, schuldgevoel, verdriet en trauma. Het is prachtig geschreven en zit knap in elkaar, de auteur weet de spanningsboog constant strak te houden. Tot het einde.

Ondanks het zware thema is De kaalvrete’ een roman die me kon bekoren.