Geen echte thriller maar literaire fictie met een tragisch-romantische inslag

Ik las eerder het boek Alle slechte meisjes van Chris Whitaker en er zijn verschillende overeenkomsten zoals het duister, het donker en de vermissing van jongen vrouwen en meisjes. Dit is niet echt een misdaadroman, dit is literaire fictie, een episch verhaal over liefde, verlies, wanhoop angst maar ook over doorzettingsvermogen bij het zoeken naar de waarheid en onvoorwaardelijke trouw aan beloftes.

Centraal staan de hoofdpersonages Path, een beschadigde jongen en zijn jeugdvriendin Saint. Paths leven krijgt op veertienjarige leeftijd in 1975 een dramatische wending. Bij de redding van klasgenootje Misty wordt hijzelf ontvoerd en langdurig gevangen gehouden in een verduisterde kamer. Hij is wanhopig tot hij de hand voelt van een meisje… Grace. Hij is dus niet helemaal alleen!

In het donker van zijn gevangenschap komen ze tot de meest kleurrijke beelden door hun verhalen aan elkaar. Uiteindelijk kan zijn vriendin Saint na een fanatieke zoektocht hem uiteindelijk bevrijden maar van Grace ontbreekt elk spoor. Heeft hij haar verzonnen om het vol te houden in die gevangenschap of bestaat ze echt?

De auteur weeft doorheen dit boek een melancholische sage die zich langzaam ontvouwt. Het hele verhaal beslaat ruim dertig jaar. Hij beschrijft Path en Saint hun verschillende levens elk in hun zoektocht Path naar Grace en Saint naar de ontvoerder. Path ontwikkelt zich als een moderne Robin Hood zowel als bandiet en als held. Kleuren zijn heel belangrijk in het verder leven van hem en wat hij er tenslotte mee doet.

Meer kan en mag ik niet over prijsgeven over de inhoud, dat moet elke lezer maar voor zichzelf ontdekken.

De schrijfstijl is beelden, beschrijvend bijna filmisch. De landschappen en de emoties zijn tastbaar en dat is ook de kracht van het boek, de sfeer en de toon. Geen echte thriller maar literaire fictie met een tragisch-romantische inslag.