Hedendaagse familiekroniek

Zag je ooit de film Festen, waarin op een familiediner de boel ontploft nadat er een aantal onthullingen uit het verleden de gemoederen ophitsen? Wel, de nieuwste roman van de Duits Philipp Oehmke deed me hieraan denken.

Ik las al veel lovende recensies over Oehmke's nieuweling, en enkele kernwoorden maakten we nieuwsgierig: familie-epos, Duitsland - Berlijn, boekenwinkel, actuele thematiek. Die geef ik een kans, dacht ik.

Synopsis? Wanneer Karolin een queer-boekenwinkel opent in hartje Berlijn, tekent heel haar familie present bij de opening: haar ouders Ruth en Hans-Harald (kranige zeventigers, die, zoals al snel blijkt, om de lieve vrede te bewaren, het angstvallig vermijden om over hun besognes te praten), haar oudste broer Chris (een ooit gerenommeerd professor die, na een vuile streek van zijn promotor, nu bekeerd is tot MAGA-adept) en haar jongste broer Benni (familieman en rekenwonder, levend op het geld van zijn steenrijke eega, die in een relatiecrisis zit). Maar de feestelijke inwijding draait uit op een fiasco, als de winkel bekogeld wordt met verfbommen, omdat de financiering zou bekostigd zijn met nazigeld. En we zijn vertrokken voor een rondje hardnekkig dichtgehouden potjes uit het verleden openen, lang onderdrukte en opgekropte frustraties die de pan uit swingen.

557 pagina's familieleed, waarbij ieder personage uitvoerig ontleed wordt en een podium krijgt, en ons als lezer een inzicht moet verschaffen over hun beweegredenen en handelswijze, en waarbij niemand gespaard blijft. Er was eigenlijk geen enkel personage waar ik sympathie voor kreeg, en vermoedelijk is dat de reden waarom ik moeite had om me door dit boek te sleuren. Vaak had ik ook een déjà-vu, of misschien beter, déjà-lu gevoel: Oehmke is zeker en vast een erudiet schrijver, heeft voeling met zijn tijd, maar slaagde er niet in om me te overtuigen. Jammer wel.