Prachtige denkbeelden

Joan Didion staat bekend als icoon van de sixties en is een van de meest spraakmakende journalisten van Amerika. Joost de Vries maakte voor De verhalen die we onszelf vertellen een keuze uit de iconische essaybundels Slouching Towards Bethlehem, The White Album en Where I Was From. In haar essays legt Didion op een genadeloze manier haar vinger op de tijdgeest van de late twintigste eeuw. Haar stilistisch briljante waarnemingen en genadeloze analyses hebben hun kracht tot de dag van vandaag nog niet verloren.

Het boek begint met het essay ‘Kruipend naar Bethlehem’. Als een scherp waarnemer laat Didion op een indringende manier haar licht schijnen op het leven in Amerika. Amerika gaat niet ten onder door een buitenlandse vijand, maar door innerlijk verval. Haar essays bevatten haar visie op de tegenculturen uit de sixties tot de revolutionaire politiek, gaan van mediafiguren tot persoonlijke reflecties. Het voert te ver om alle essays te belichten. In vogelvlucht zijn er beschouwingen over de moord op Sharon Tate, de Monica Lewinsky-affaire, de filmacteur John Wayne, de ontvoering van Patricia Hearst, naast essays over Californië en New York. De mooiste voorbeelden van haar typische stijl zijn de persoonlijke essays ‘Over zelfrespect’, ‘Over moraliteit’ en ‘Het nut van een notitieboekje’. Zij getuigen van essayistiek van het hoogste niveau. Didion toont zich ook venijnig en direct: in ‘Brief uit ‘Manhattan’ sabelt ze filmer Woody Allen bedreven neer. Over het feminisme is ze kritisch. Wat de toon ook is: Didions taal is altijd van een bewonderenswaardige puurheid en schoonheid: steeds fijnzinnig en veelzeggend, gevat in krachtige uitdrukkingen. De verhalen die we onszelf vertellen is actueel en tijdloos, persoonlijk en algemeen, gevoelig en intelligent tegelijk.