Verhaal over verzet in Wereldoorlog 2 in Parijs

Twee werelden: Parijs tijdens WO2 en Parijs anno 2016

Alles draait rond mode en een foto met drie vrouwen op in de Rue Cardinale in Parijs in de jaren '40. Een jongedame, Harriet, krijgt in onze tijd, een stageplaats in een gerenommeerd PR-bureau. En het zou geen verhaal zijn als haar oma niet net op die plaats ook verbleven heeft en dat daar de bewuste foto werd genomen. Het lijkt een clichéverhaal, zoals er zovelen zijn over de rol van vrouwen in Wereldoorlog 2, maar dit boek gaat toch iets dieper. Bij mondjesmaat krijgen we afwisselend het vervolg op het verhaal van Claire, de dame uit de jaren veertig en de oma van Harriet en het verhaal van de kleindochter, die in Parijs komt werken en het verhaal van haar oma probeert te reconstrueren. Er wordt gesproken over het verzet: de drie vrouwen hebben er allemaal een rol in gespeeld. Het huidige deel legt ook de link naar de terroristische aanslagen bij Charlie Hebdo en de aanslagen in Nice komen ook ter sprake. Toevallig volgde ik tijdens het lezen van het boek ook een lezing over iemand die over haar moeder in het verzet vertelde. De gelijkenissen waren frappant: niemand had tijdens folteringen door de Duitsers iets gezegd; de verzetslieden waren naar een concentratiekamp gebracht en hadden het overleefd. Wat mij nog het meeste trof, was het feit dat de volgende generaties ook nog allemaal de oorlog meedroegen. Bij Harriet helpt het verhaal haar om het leven en de dood van haar moeder beter te begrijpen. Dit laatste overtuigde me nog meer om het boek aan te prijzen. Het is niet zomaar het geromantiseerd verhaal over een oorlog en verzet, met een snuifje liefde, maar goed gedocumenteerd.