De Nederlandse cultuurhistoricus Peter Rietbergen schetst in Europa’s India een beeld van de fascinatie die een deel van de Europese intellectuele elite tussen 1750 en 2000 voor India had.
Hij doet dit aan de hand van de publicaties over India en het Verre Oosten van een aantal westerse culturele boegbeelden (bijvoorbeeld Hermann Hesse, Walt Whitman, Roberto Rosselini, Louis Malle, Novalis, J. Slauerhoff …) en intellectuelen van de tweede rij, maar ook van vergeten reizigers en onbekende wetenschappers.
Volgens Rietbergen betoonden honderden Europese auteurs zich in hun geschriften ‘betoverd door de beelden die alleen de naam India al opriep’. In hun vaak door romantische ideeën gevoede verbeelding waren ze op zoek naar de ‘wortels van de beschaving’, naar een andere wereld en samenleving die nog niet onttoverd, geïndustrialiseerd en geseculariseerd was.
Een zeer interessant nevenaspect van dit boek is ook Rietbergens nuancering van en kritiek op een moderne klassieker: Orientalisten van Edward W. Saïd. |
|
