Sinterklaas

We lijken het al bijna vergeten, maar het drama dat zich afspeelde in de woonzorgcentra tijdens corona heeft zich toch voltrokken. Chris De Stoop schrijft hierover een schrijnend verhaal over Guido, die als Sinterklaas optrad in het woonzorgcentrum, Hemelrijck. De bewoners van Hemelrijck zaten in de tweede lockdown en om ze toch wat plezier te gunnen had het feestcomité een bezoek van de Sint georganiseerd. Guido ging langs als Sint tot grote blijdschap van de bewoners, want dit gaf hen toch een lichtpuntje in deze donkere tijden van afzondering en eenzaamheid. Een paar dagen later blijkt dat Guido positief test op corona en dan begint een donkere periode voor hem. De bewoners worden getest en blijkt dat een groot deel positief test op corona. Guido wordt in de pers afgetekend als een superverspreider en de oorzaak van de besmettingen in Hemelrijck. Hij houdt zich afzijdig van de media en social media. Gelukkig, want daar wordt hij aan de schandpaal genageld. Guido heeft het er zeer moeilijk mee, maar wordt bijgestaan door Marc van Ranst, Greet, de directrice van Hemelrijck en nog vele anderen die hem goed kennen, maar het kwaad is geschapen.

Uit later onderzoek blijkt dat Guido wel een groot aantal virus in zich had, maar blijkt dat één van de hulppieten al corona zou gehad hebben en misschien wel Guido aangestoken kon hebben. Er zijn allerhande theorieën wat er gebeurd kan zijn, maar Guido heeft het toch allemaal maar doorstaan, want in de media wordt met de vinger naar hem gewezen en hij is de grote schuldige volgens de media. Hier werd Guido door snelheid gepakt door de media, want de media wist eerder dan hem dat hij een superverspreider zou geweest zijn. Dit toont nog maar eens aan hoe de media vooral op snelheid en soms desinformatie gestoeld is, want in het hele coronagebeuren heeft de media toch wel een soms vuile rol gespeeld, volgens mij en vooral ingespeeld op de angst en verontwaardiging van de gewone burger. Of het nu Guido was of een hulppiet die de bewoners in Hemelrijck met corona heeft aangestoken, laat ik hierbij in het midden, want volgens mij is de grote schuldige in dit verhaal de Belgische regering die jarenlang bespaart heeft op de zorgsector en die voor de nodige drama’s heeft gezorgd. Mijn mama werkte zelf in de ziekenzorg en de laatste tien jaar dat ze gewerkt heeft, herinner ik me vooral dat ze altijd zei: ‘het is altijd meer en meer met steeds minder en minder’. Misschien als er beter was geïnvesteerd in de ziekenzorg, dat dit had voorkomen kunnen worden. Tot heden ten dage is er volgens mij nog steeds geen budget vrijgekomen om te investeren in de ziekenzorg na heel het coronadrama dat zich heeft afgespeeld.

Niet alleen het Sintbezoek van Guido wordt in dit boek beschreven, maar ook de relatie tussen Guido en zijn mama, Jeanne, die in Hemelrijck verblijft en die zeer trots was op haar zoon die als Sint door het tehuis schrijdt. Guido is van opleiding ergotherapeut en is zeer sociaalvoelend. Als hij voor zijn moeder kan zorgen, voelt hij zich in zijn nopjes, want dat is wat hem goed doet. Het is een zeer mooie relatie die tussen hem en zijn moeder wordt weergegeven en wanneer corona toeslaat, heeft hij het zeer moeilijk dat hij zo weinig bij zijn moeder kan zijn. Naast deze verhaallijn loopt ook het verhaal van Chris De Stoop zelf en zijn moeder die ook in een verzorgingstehuis Het Hof verbleef. Chris De Stoop is jarenlang mantelzorger van zijn moeder geweest en bracht ook veel tijd met haar door. Samen sjeesden ze door het dorp: zij in haar rolstoel, hij als rolstoelbestuurder. Samen hadden ze leuke tijden. En het is ook wel wat een eerbetoon aan wie zijn moeder als persoon was, maar hoe ze door de ouderdom steeds vergeetachtiger wordt en uiteindelijk sterft. Het is voor veel mensen zeer herkenbaar, want velen hebben al hun ouders of grootouders aan ouderdom of ziekte zien sterven. En zeker de vele mensen die hun ouders of grootouders hebben zien overlijden tijdens de coronacrisis, herkennen de schrijnende situatie in de woonzorgcentra waarbij ze nauwelijks bij de zieke konden blijven en afscheid nemen in alle sereniteit. Het is een blijvende plek van zeer in het beleid van de Belgische regering, die er eigenlijk nog weinig aandacht aan besteedt, want gebeurt, is gebeurd?