Hoedje af voor Marie Curie
In dit boek spiegelt Rosa Montero haar verdriet bij het overlijden van haar echtgenoot aan het verdriet dat Marie Curie ervaarde bij het overlijden van haar man Pierre Curie. Om verschillende redenen heeft het boek dat noch een biografie, noch een boek over rouwverwerking is, mij niet kunnen bekoren.
Montero had het absurde idee om haar eigen rouwverwerking en die van Marie Curie en de biografie van Marie Curie te mixen met een feministisch pamflet. De auteur schrijft er maar op los. Ze schrijft ongeduldig en op een zeer chaotische manier alles neer wat in haar hoofd opkomt en rekent af met een maatschappij waar vrouwen tweederangsburgers zijn. Behoeft dit eigenlijk nog een betoog? Zijn we dat soort boeken niet al moe gelezen?
Blijft nog de hoop dat het boek misschien als biografie over Marie Curie de moeite is. Jammer… Marie Curie verdient beter. Over haar werk en leven kom je evenveel te weten wanneer je de Wikipedia pagina aan haar gewijd, doorneemt. Bovendien vormt Montero een beeld van Marie Curie door historisch materiaal en citaten naar eigen goeddunken te interpreteren. Op basis daarvan vormt ze een beeld van Marie waarin ze de ene keer een koele, dan weer een hartstochtelijke vrouw is. Als lezer weet je het soms niet meer.
Ook het wetenschappelijk werk van Marie Curie beschrijft Rosa Montera niet met het respect dat de wetenschapper verdient. Voor wie Marie Curie enkel uit dit boek zou kennen wordt van Marie het beeld opgehangen van een witte heks, een goede tovenares, die jaren in ketels, gevuld met pekblende, stond te roeren om daar radium en polonium uit af te zonderen. Over haar precieze metingen en berekeningen en haar , wetenschappelijke geest nodig om tot Nobelprijswaardige resultaten te komen wordt nauwelijks gerept.
Gelukkig wordt de lezer na het chaotisch verhaal van Montero beloond voor zijn doorzettingsvermogen. De laatste 20 pagina’s van het boek is een bijlage met dagboekfragmenten van Marie Curie. Ze schreef deze in het eerste jaar na het overlijden van haar man Pierre. En hoe écht en doorleefd zijn deze fragmenten!
Het doel dat Montero voor ogen stond, schrijven over rouwverwerking, wordt waargemaakt door een wetenschapper pur sang! Hoedje af voor Marie Curie.
Synopsis
Na de plotselinge dood van haar man komt Rosa Montero in een diepe depressie terecht. Bij toeval krijgt ze het dagboek in handen dat Marie Curie bijhield na de dood van haar man Pierre in 1906. Het beschrijft het bijzondere levenspad van Curie, die we hier leren kennen van een volkomen onbekende kant. De vondst zet Rosa Montero aan tot dit heel persoonlijke boek, waarin zij beschrijft wat er met haar gebeurde na het verlies van haar grote liefde.
