De waanzin van de WO I, en van elke oorlog eigenlijk

Dit is het verhaal van het Havik-squadron, een groep gevechtsvliegers in de eerste wereldoorlog. Begin 1918 zijn ze in een trainingskamp achter het front, onder leiding van majoor Woolley, een harde en excentrieke man. Het materiaal waarmee ze vliegen is niet echt goed, en zelfs bij de trainingen komen al piloten om. Dan worden ze overgeplaatst naar het front, waar nog meer mannen sneuvelen. En de vervangers worden hoe langer hoe jonger en hebben steeds minder ervaring. Majoor Woolley probeert zijn mannen met de harde hand op te leiden om de overlevingskansen te vergroten, maar vruchteloos zoals hij zelf uiteindelijk ook beseft.

Dit boek uit 1971 leest nog altijd als een bijzondere aanklacht tegen het nutteloze geweld dat oorlog is. Door het tempo dat erin steekt vlieg je als lezer zelf mee in die gekmakende spiraal. Ook de personages evolueren doorheen het boek van mannen met nog enig vertrouwen tot wanhopige wezens die proberen er iets van te maken maar vaak te veel risico nemen daarbij. Geleidelijk aan wordt ook duidelijk hoe majoor Woolley eigenlijk in mekaar zit. Wat ook duidelijk is wordt is dat de leidinggevend geen enkele aandacht hebben voor de gewone soldaat : de theoretische doelstellingen moeten worden gehaald, meer niet.

Gezien zijn leeftijd staat het boek in het magazijn van de bib, maar het loont zeker de moeite het eens te laten ophalen !