Complexe familierelaties en meer...
Edmund komt na jaren terug naar het ouderlijk huis voor de begrafenis van zijn moeder Lydia. Die moeder was de reden van zijn vertrek. Zij was duidelijk héél controlerend en tiranniek. Zijn jongere broer Otto, diens vrouw Isabel en hun dochter zijn wel bij Lydia blijven wonen, wat de nodige spanningen heeft veroorzaakt. Edmund wil na de begrafenis vlug wat administratieve rompslomp zoals de erfenis regelen, maar dan begint elk van de gezinsleden met hem te praten over hun problemen. En wat ze hem niet vertellen komt hij ook wel te weten. Dan is er ook nog Maggie, het Italiaanse dienstmeisje, en een leerling van Otto en zijn zus. Genoeg personages om een web van verhoudingen te spannen die niet zo simpel opgelost raken.
Iris Murdoch begint het boek als een gothic novel : een donkere woonst, maanlicht, een opgebaarde dode... De eerste hoofdstukken waren een beetje zwaar op de hand, maar geleidelijk wordt de lectuur makkelijker en aangenamer, ondanks de complexe problemen en verhoudingen. Ze neemt de lezer mee in een vloeiende vertelling, die het moeilijk maakt het boek weg te leggen. Ook het einde is ietwat onverwacht.
Al bij al een aangename leeservaring ! Verrassend voor mij, want ik herinner mij The bell (De klok) dat wij in de middelbare school moesten lezen voor Engels. Ik vond dat boek zo moeilijk en zo saai dat ik nooit meer iets van Murdoch heb willen lezen, tot nu, 50 jaar later. Ik heb het mij niet beklaagd, ik zou het zelfs iedereen aanraden.
