Een duister renaissancesprookje

In 1561 arriveren Lucrezia en haar echtgenoot Alfonso, de hertog en hertogin van Ferrara, op een jachtslot zonder bedienden of vertrouwde kameniers. Lucrezia is ervan overtuigd dat ze hierheen is gebracht zodat Alfonso haar kan vermoorden.

Geboren in 1545 als dochter van Cosimo, de hertog van Florence, en Eleonora, paste Lucrezia niet goed in het beeld van een gehoorzame dochter. Haar huwelijk met Alfonso d'Este werd gearrangeerd nadat de oorspronkelijke kandidate, haar zus Maria, overleed. Het huwelijk begint veelbelovend, maar spanningen nemen toe als Lucrezia geen erfgenaam voortbrengt en de angst voor haar leven groeit. Het mysterie rond haar vroege dood inspireerde dichters zoals Robert Browning. Maggie O'Farrell weeft dit verhaal in haar boek Het huwelijksportret, een historische roman die de lezer meeneemt naar de renaissancehoven in Florence en Ferrara. Het verhaal mengt historische feiten met poëtische fantasie. De betrouwbaarheid van de verteller, Lucrezia, wordt subtiel in twijfel getrokken, waardoor de lezer wordt uitgedaagd om Alfonso's intenties te ontrafelen.

O’Farrell tekent in een weelderig proza een boeiend portret van een vooruitstrevende jonge vrouw. De auteur stapt in de schoenen van deze raadselachtige renaissancevrouw en beschrijft de wereld vanuit haar perspectief. O'Farrell excelleert in krachtig beschreven scènes. Lucrezia's interacties met dieren, de dierentuin van haar vader en haar artistieke vaardigheden voegen diepgang toe aan het verhaal. Het verhaal is meeslepend, soms schokkend intiem, en triomfantelijk tot bloei gebracht. Het einde van het boek is inventief en prachtig, en O'Farrell licht in het nawoord toe welke historische gebeurtenissen ze voor het verhaal heeft aangepast.