Het tragische lot van Curon

In de roman Ik blijf hier combineert Marco Balzano historische feiten met fictie om het tragische lot van Curon, het bergdorp dat vocht tegen zijn eigen verdrinkingsnood, te verbeelden. Gelegen nabij de grens met Italië en Zwitserland, werd het dorp ingelijfd door de fascisten van Mussolini. Het gevolg was dat de Duitse moedertaal werd verboden en dat alle overheidsposten werden bezet door Italianen, die ter plekke een stuwdam wilden bouwen.

Het perspectief in deze roman ligt bij Trina, een studente die voor onderwijzeres studeert, maar haar toekomst bedreigd ziet omdat lesgeven vanaf nu in het Italiaans moet. Ze trouwt met Erich, een boer en tegenstander van de gedwongen italianisering en de bouw van de dam. De oorlog met Duitsland verdeelt zowel het dorp als families, want sommigen vestigden immers hun hoop op nazi-Duitsland. Erich en Trina vluchten de bergen in en keren pas in 1945 terug naar huis, maar Curon is veranderd. De jongeren komen niet terug en de bouw van de stuwdam wordt hervat. Ondanks pogingen tot protest en het schrijven van brieven staan de dorpelingen machteloos.

Naast het tragische lot van het hele dorp ervaart het gezin zelf ook verdriet. Eerst vertrekt de dochter, en later raakt de zoon betrokken bij de nazi's, een thema dat subtiel wordt aangestipt. Trina richt zich in eenvoudige, krachtige zinnen en korte hoofdstukken tot haar dochter, in de hoop haar ooit terug te zien. Het gebruik van ik- en jij-vorm versterkt de indruk van authenticiteit en vergemakkelijkt het voor de lezer gemakkelijk zich in te leven in de diverse gevoelens - gaande van hoop tot angst en desillusie – die aanwezig zijn.

De roman is vlot leesbaar dankzij de eenvoudige taal en structuur. Ik blijf hier is een prachtig geschreven boek die een aangrijpend deel van een lokale Italiaanse geschiedenis belicht.