De mijmeringen van Pauw

In open veld is de semi-autobiografische queeste van acteur en theatermaker Josse De Pauw naar de oorsprong van zijn theatercarrière. Het gaat over zijn jeugd in Asse, waar het ‘open veld’ nog geen metafoor was voor het ongebonden en ongedwongen (theater) spelen, maar gewoon de alledaagse werkelijkheid, en bevat tal van verhalen over theatertournees en reizen met zijn eerste gezelschap Radeis. Dat hij als jongeman dat levenspad zou kiezen lag geenszins voor de hand. In open veld bezit de openhartigheid van een autobiografie, maar lijkt fictie doordat De Pauw van zichzelf, collega’s en vrienden personages maakt. Hij is ‘Pauw’, die met ‘Kleine’ (Dominique Deruddere) naar de Oscars trekt voor de film Iedereen beroemd. We ontmoeten ‘Kromme beentjes’ (Arno), ‘Prins en elfje’ (Jan De Corte en Sigrid Vinks) en tal van andere personages. Zo schept De Pauw afstand en maakt hij ruimte voor bespiegeling. Josse De Pauw schrijft de kroniek van zijn leven met veel anekdotes en sterke verhalen. Over zijn schooltijd en dat de paters niet aan hem hebben gezeten, over een jeugdige trip naar Algiers en de afdeling drama van het Conservatorium tot het land Cuba dat veel indruk maakte. Met veel zelfrelativering en humor, vertelt hij over zijn beginjaren met Radeis maar ook over zijn fascinatie voor jazz, het huisje dat hij in Frankrijk kocht en de diefstal van zijn laptop, waarop een flink stuk van dit boek stond. De tweede helft van de jaren negentig is dan weer afwezig. Pas vanaf Larf (2000) pikt hij weer in. Hoewel zijn terugblik tot na 2000 reikt, zoekt De Pauw vooral naar waar, wie en hoe de kiemen zijn gelegd voor de man die hij vandaag is.

In open veld toont vooral een sterke auteur die een heerlijk meeslepend boek heeft geschreven waarin hij verkent waarom hij is gaan doen wat hij heeft gedaan. Deze mijmeringen zijn in een prachtige taal in bedrieglijk simpele zinnen neergeschreven. Ze lezen als een boeiend verhaal over de mens Pauw, over theater en film in Vlaanderen, over vriendschappen en tal van gebeurtenissen. Plezant en amusant om te lezen. Zo moet Josse De Pauw zich bij het schrijven ook gevoeld hebben.