Vier onafhankelijke vrouwen die hun eigen lot bepalen

Jonge vrouw in blauw bij avondlicht vertelt het verhaal van vier sterke, onafhankelijke vrouwen die hun eigen lot bepalen. Het verhaal wisselt tussen het heden en verleden en de tijdssprongen zijn goed uitgebalanceerd, want als lezer wil je telkens verder lezen.

Hannah woont in Berlijn en schrijft aan haar proefschrift, maar begaat de fout van een relatie met haar begeleider te beginnen. Wanneer er een brief uit Israël toekomt en zij dit verder wil onderzoeken, verandert alles. Hierdoor komt ze erachter dat haar familie in het verleden een kunstverzameling had die gestolen en verloren is gegaan. Zo komen we bij haar grootmoeder, Evelyn, terecht die ooit als jong meisje een Vermeer gesmokkeld heeft uit gebied dat bezet werd door de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar zelf was ze zich hiervan niet bewust. Evelyn was toentertijd onder de hoede van tante Trude, die aan de kant stond van de nazi’s en wat Evelyn angstvallig probeert te verbergen voor haar kleindochter. Maar die brief uit Israël verandert alles. De dochter van Evelyn en tevens de moeder van Hannah, Silvia, is helaas jong gestorven. Met haar moeder, Evelyn, heeft ze echter nooit een goede band gehad en de vraag is maar of het verleden hierin een rol speelt. De vierde vrouw is Senta, de moeder van Evelyn, en zij heeft Evelyn op jonge leeftijd door omstandigheden onder de hoede van Trude gebracht, maar ze is toch altijd contact blijven zoeken met Evelyn en samen met haar joodse man is ze moeten vluchten voor de nazi’s.

Niet alleen de stukken tussen het heden en het verleden zijn goed uitgebalanceerd, maar ook de innerlijke dialogen doen realistisch aan voor mij. Ik las graag de verschillende stukken over de verschillende vrouwen en telkens krijg je in het verhaal een puzzelstukje bij, maar niet alle puzzelstukjes worden opgelost op het einde van het verhaal, want het verhaal heeft verschillende losse eindjes. De schrijfster hoeft hier ook niet alles kant-en-klaar af te leveren aan de lezer, want het verhaal staat er op zich wel. Ware het niet dat de schrijfster een vervolg geschreven heeft en blijkbaar ook aan een derde deel aan het werken is. Ik ben intussen bezig in het tweede deel Bij jullie is het altijd zo ontzettend stil en ik hoop dat er toch al een aantal losse eindjes opgelost zullen worden, want anders zou Alena Schröder geen vervolg schrijven, toch?