Inkijkje in de geest van muziekpassionata

Vier mensen vormen samen een kwartet, maar hebben elk ook zo hun persoonlijke beslommeringen. Anna Enquist analyseert de rouwverwerking van twee van hen die hun kinderen verloren zijn in een ongeluk, de rol van muziek in het leven van orkestleden, en eindigt met een gijzeling. Daardoorheen loopt ook de toenemende paranoia van een oude man die absoluut niet wil eindigen in een rusthuis. Nauwkeurige analyse van de gedachtewereld van de personages, maar weinig actie als je daarnaar op zoek zou zijn. Ik vond de gedachten van de oude man schrijnend, maar wel inzichtrijk. Ik kende de schrijfster van naam, maar had op enkele gedichten na, nog niets van haar gelezen tot nu toe. Ik heb het vervolg hierop: Want de avond ook gelezen, en dat vond ik vlotter. Misschien omdat ik de personages beter kende tegen dan. Dit deel vond ik ok, het volgende deel vond ik goed.