Quatre mains te letterlijk genomen
Voor zij die, sinds de tweede helft van de 20e Eeuw tot nu, wakker lagen/liggen van wat ons allemaal overkwam tot en met de coronacrisis! A must read. Zo was er o.a. de nucleaire stofwolk uit Tjernobyl - toen nog Rusland, nu Oekraine - die ons "België" eerst niet kon aandoen gezien de voor ons gunstige wind, dan weer wel ons bereikte en zodoende onze weerman Armand Pien zaliger deed verslikken omtrent de stralingssterkte. - Hij zag drie nullen teveel. Oeps....en Oef! - Opmerkelijk tussen al deze, van de wereldse voorbijgaande geschiedenis, werd er toen al gewag gemaakt van een heuse klimaatcrisis die er zat/zit aan te komen, welke voortaan bovenaan in de agenda van milieuactivisten en bezorgde politici kwam te staan tenzij in deze van de klimaatontkenner en Burgervader van Middelkerke die zich sinds de extreem hoge dagtemperaturen tijdens de zomer van 2022 in Ibiza waant! Het boek houdt, naast de voorbije highlights van onze Europese geschiedenis, ook de vinger aan de pols inzake wereldse trendsettingen in het hier en nu en beschrijft hoe een Me Too-affaire avant la lettre de hoofdfiguur Roland - nog - danig negatief in de ban houdt jaren na datum, een trauma opgelopen - als toen nog jonge puber - wanneer zijn lerares pianiste de anders zo verfijnde en geroemde quatre mains techniek net iets te letterlijk nam - Een fysieke gewaarwording die velen, veelal komende uit dezelfde hoek als de klimaatontkenners, met graagte zouden willen ervaren doorheen hun traject als ervaringsdeskundige. Tenslotte is er de beschreven mysterieuze verdwijning van de antagonist(e) - Alissa de vrouw van Roland - die bij nader inzien al wat bij het moederschap komt te kijken liever ontvlucht, bang dat het haar schrijverscarrière in spé dusdanig zou kunnen ondermijnen. Dankzij deze ingreep, is het boek, na een sociologische en geschiedkundige beschrijving van zijn tijd ook nog een dagboek van een alleenstaande vader met kind en tezelfdertijd een heuse detective dat zich laat lezen als een pageturner. Het - voorlopig - Opus Magnum van Ian McEwan?!
