Meester van de schrijfoefening

Driessen houdt van schrijfoefeningen.
Dit keer geen schelmenroman, noch een doorgedreven inleving in het bestaan van een kogel, wel een fantasmagorie.
Drie ogenschijnlijk willekeurig gekozen jonge mensenlevens worden pionnen op het schaakbord van evenveel wispelturige schrikgodinnen.

Dat moet de premisse geweest zijn waarmee Driessen aan de slag ging.
Nazi-Duitsland is de setting.
Wat begin met een idyllisch tafereel tijdens de oogst eindigt - de furiën hebben er zin in - in een gruwelijk crescendo.
Met toch - Driessen heeft er een patent op - een mooi en positief orgelpunt.

Klara wordt bijna een heilige.
De inmiddels zeventigjarige schrijver houdt van schrijfoefeningen omdat één ding vast staat: hij kan schrijven.
Hij is er een meester in.
Dit is weer een proeve van bekwaamheid.