Heerlijk eerlijke autobiografie in stripvorm
Een strip over een stripper, ik zou er een woordmopje over kunnen maken maar ik hou mezelf even in. De manier waarop Sylvie Rancourt in deze graphic novel haar eigen carrière als naaktdanseres in beeld brengt is zo oprecht en zo puur, zo heb ik dit thema nog maar zelden in beeld zien gebracht worden. Extra speciaal voor een biografie, ze brengt haar verhaal zoals het is, geen extra's, geen grote gevoelens, gewoon zoals zij het ervaren heeft. Nooit eerder las ik een boek over dit thema zonder dat zo zonder oordeel en zonder schaamte was.
In de jaren ‘80 begon Sylvie Rancourt de zelf-gepubliceerde strips over haar alter ego Melody te verkopen aan haar cliënteel in de stripclubs. Het werd een succes en zo werd ze onwetend een pionier op gebied van de autobiografische strips. Sommige noemen haar tekenstijl ‘naïef’ maar ik vind het heerlijk en ook gewoon geweldig goed passen bij de manier waarop ze haar verhaal brengt.
Het verhaal van Melody start wanneer ze met haar lief Nick naar Montreal verhuist en hij haar overtuigt om naaktdanseres te worden om geld te verdienen. Zelf vindt hij het dan ook niet nodig om op zoek te gaan naar een job. In plaats daarvan gebruikt hij Melody haar geld om te gokken en een carrière als drugsdealer op te starten. Je zou het hele verhaal wel willen schreeuwen naar Melody dat ze hem moet verlaten maar dat doet Melody niet. Hoeveel Nick ook van haar profiteert, Melody blijft hem graag zien en verder doorwerken in de club. Ze ontdekt ook dat ze het eigenlijk wel fijn vind om te dansen in deze clubs, het geeft haar zelfvertrouwen en ze leert haarzelf beter kennen.
Het verhaal leest vlot, is grappig, sterk en doorbreekt taboes. Om jezelf te tonen zoals Rancourt in dit verhaal doet, vraagt kracht, zelfrelativering en lef. Knap werk.
