Als de achterblijvers aan het woord komen...

Sophie en haar moeder (Ams) verhuizen van Amerika naar Engeland om daar een nieuw leven te starten. Sophie is dan pas zes jaar oud. Als ze acht jaar oud is leert ze Matty de nieuwe vriend van haar moeder kennen. Hij is voor haar de vader die ze nooit gehad heeft. Zo leven ze enkele jaren gelukkig samen ook al verdwijnt Matty soms voor een langere periode zonder daar veel uitleg aan te geven. Ondertussen worden er verschillende vrouwen vermoord in het noorden van London. Er is een seriemoordenaar aan het werk die algauw de naam ‘Schadow’ krijgt. Ams en Sophie zijn totaal verbijsterd als Matty tenslotte opgepakt wordt voor die moorden. Ze blijven met veel vragen zitten. Is het geen vergissing en hebben ze de verkeerde man opgepakt? Als hij toch de moordenaar is, hoe konden we dan zoveel van hem houden? Wat zegt dat over ons? Was ons gezin een dekmantel of voelde hij echt iets voor ons? Dit alles wordt vanuit de volwassen Sophie beschreven die terugkijkt op haar jeugd. In dit verhaal gaat het niet zozeer over de slachtoffers of de drijfveren van de moordenaar maar veel meer over de achterblijvers, zij die nauw samenleefden met een moordenaar. Het is ook de volwassen Sophie die, op het eind van het boek, op vraag van Matty hem een bezoek brengt in de gevangenis, Battlemorth Prison. Iets waar ze op ingaat omdat ze na twintig jaar antwoorden wil. Naast die antwoorden krijgt ze echter ook nog informatie die ze niet zag aankomen, ook ik als lezer niet…