Notities van een belegerde

Omsingeld vertelt het verhaal van een naamloze intellectueel N. in het belegerde Leningrad in 1942. De Duitse troepen hebben alle bevoorradingslijnen afgesneden en in de stad heerst honger. Honderdduizenden zullen er sterven.

Wat eerst nog banaal lijkt – in de rij aansluiten om boodschappen te doen -, wordt na enkele weken de enige mogelijke manier van bestaan. De stad is volledig stilgevallen, de trams rijden niet meer. Daden zijn enkel nog gericht op het dagelijkse overleven: eten, in de rij staan voor eten en honger lijden – een reactie op de omstandigheden.

Half verhalend, half essayistisch schetst de Russische literatuurwetenschapper Lidia Ginzburg (1902-1990) hoe in het isolement van een belegerde stad de grenzen van de menselijkheid verschuiven en hoe daar alleen door ‘de herkenning van gemeenschappelijke banden’ aan te ontsnappen valt.