Een ode aan New York

Geen Literatuur met de grote L, maar een turf van een pageturner waarin het leesplezier van de pagina’s spat. Meer heb je niet nodig om tijdens de eerste zonnige dagen dat heerlijke luie zomerse gevoel te ervaren. Vooral de betoverende eerste 400 pagina’s maken van Stad van meisjes een absolute leestip!

Stad van meisjes van Elizabeth Gilbert, de Amerikaanse bestsellerschrijfster van Eten, bidden, beminnen is een verrukkelijk coming-of-age roman over de negentienjarige Vivian die in de jaren veertig wegens slechte studieresultaten naar haar tante Peg in New York wordt gestuurd en daar het leven ontdekt. Van een conservatief burgerlijk milieu belandt de jonge vrouw in het roemruchte maar vervallen Lily Playhouse in een bonte entourage van acteurs, muzikanten en showgirls, allen op zoek naar vrijheid en plezier. Niet geheel onverwacht lopen de decadente uitspattingen met een serieuze blamage af. Een tijd lang probeert Vivian de brokken te lijmen en zich enigszins aan te passen aan de naoorlogse zeden. Vrij snel echter vindt Vivian haar eigen onconventionele weg in New York.

Stad van meisjes is geschreven in briefvorm, 521 pagina’s lang. Vanaf de eerste pagina neemt het sterke, vrijgevochten hoofdpersonage Vivian je mee in een wervelend avontuur, in een wereld die bruist en glinstert maar ook rauw is. De brief is inspirerend en vol leven. Naast een ode aan een groep uitzonderlijke kleurrijke vrouwen is het ook een ode aan het leven zelf, aan de liefde in al haar vormen en aan de stad New York. Het New York uit de jaren veertig bruist en is kleurrijk en flamboyant. Stad van meisjes leest als één lange lofzang op ‘the city that never sleeps’. En in tijden van corona lijkt het boek brandend actueel als je leest: “New York was een ander oord dan tijdens mijn eerste verblijf. Frivoliteit was verleden tijd. De stad ging gebukt onder somberheid.”