Staalhard en mysterieus

Dit verhaal bestaat uit 2 verhaallijnen, tijdens de Victoriaanse tijd. Het "heden" zien we vanuit het perspectief van Dorothea, een gegoede jongedame die zich "ontfermt" over de gevangenen in Oakgate Prison, een vrouwengevangenis. Ze is in her bijzonder gefascineerd door het levensverhaal van Ruth. De tijdlijn in het "verleden" vertelt dan weer het leven van moordenares Ruth uit haar eigen perspectief.

Ik was meer geïnteresseerd in het verhaal van Ruth omdat ik meer meeleefde met haar. Ruth is een mooi mens met mindere trekken, die in wanhoop toch schoonheid kan ontdekken. Maar hoe kun je Ruth verwijten voor haar mindere trekken, eens je haar levensverhaal hoort? Dorothea vind ik dan eerder een vrij vlak personage.

Doordat de verhaallijnen elk om beurt aan bod komen, wilde ik blijven doorlezen om meer over Ruth te leren. Er zat veel vaart in het verhaal en ik werd ook een aantal keer op het verkeerde been gezet, waardoor de spanning er wordt ingehouden, ook al weet je al deels hoe het verhaal eindigt.

Ik vond het een moeilijk boek om te lezen. Niet omwille van de taal, maar omwille van de inhoud. Ruth gaat telkens weer door de hel en omdat we haar bij het begin van het verhaal tegenkomen in de gevangenis, weten we dat er geen respijt is.

Ik kon het boek niet neerleggen, want ik moest weten hoe het afliep met Ruth en hoe ze terecht was gekomen in de gevangenis. Toch had ik echt moeite om het boek uit te lezen, want de gebeurtenissen die beschreven worden in het boek en het plot zijn bikkelhard.