Gedegen politiewerk

De vijfentwintigjarige profvoetballer Henrik Borg wordt in zijn zomerhuisje net buiten Ystad in Zuid-Zweden dood aangetroffen en in zijn bed. Alles wijst erop dat hij een natuurlijke dood stierf. Een detail stelt de politie echter voor een raadsel: voor zijn borst houdt hij een blauwe roos. Diezelfde week worden elders in Zweden nog twee slachtoffers gevonden in net zo’n pose. Nathalie Svensson onderbreekt haar vakantie om de daderprofielgroep van de rijksrecherche te helpen. Wanneer een bekende van hoofdinspecteur Johan Axberg slachtoffer wordt, sluit ook Johan zich bij het team aan. Ze gaan op jacht naar de onberekenbare seriemoordenaar. Wat verbond de slachtoffers tijdens hun leven? Waarom moesten ze dood? En: zal de moordenaar weer toeslaan?

Dit boek is het vierde deel met Nathalie Svensson in de hoofdrol. Ze is psychiater en maakt deel uit van een daderprofiel-groep. Zoals gewoonlijk begint de auteur met een hoofdstukje: “Over de personages”, en dat gaat dus over een vijftiental personen die achteraf gezien niet allemaal even belangrijk zijn in het verhaal. Tel er dan nog een aantal bij zoals familie, vrienden of vijanden van de verschillende slachtoffers en nog op elke locatie het plaatselijk politieteam dan weet je dat je er je gedachten moet bijhouden. Het gaat om verschillende moorden die eerst gezien worden als zelfmoorden maar door de ‘Pose’ namelijk handen gevouwen en daartussen een blauwe roos is het verband met elkaar vlug gemaakt. Het intrigerende van het verhaal is toch wel de onderliggende link tussen alle personen die vermoord werden, een link die niet onmiddellijk gevonden wordt. De auteur heeft een erg gedetailleerde schrijfstijl die toch belemmerend werkt op het vlotte verloop van het verhaal. Hetzelfde geldt ook voor het wisselend vertellersperspectief. Net als in de vorige boeken moeten dit boek het niet hebben van nagelbijtende spanning maar wel van gedegen politiewerk en daarvoor wordt veel gebruikt gemaakt van multimedia. Van het hoofdpersonage Nathalie merk je niet veel inbreng in het samenstellen van het daderprofiel daarvoor worstelt zij te veel met persoonlijke problemen en dat geldt eigenlijk wel voor elk lid van het politieteam. Het plot is daarentegen wel origineel in een verhaal met veel gebeurtenissen wendingen en personages.

Een vijfde deel komt er zeker aan gezien de serieuze cliffhanger op het einde. Jonas Moström (1973) combineert zijn schrijverschap met zijn werk als huisarts in een medisch centrum in Stockholm, de stad waar hij met zijn gezin woont. Moströms thrillers zijn bestsellers in Zweden en daarbuiten. Dominomoord is het tweede deel van de serie met Nathalie Svensson in de hoofdrol.