Vrouw zijn in Japan, hoe doe je dat?

Kawakami is bekend als feministische dichter, schrijfster en zangeres.

Haar debuut Borstjes en eitjes (een oorspronkelijk kortverhaal uit 2007 dat ze in 2019 als novelle uitbracht) veroorzaakte in Japan een politieke rel.

Kawakami wordt ook wel de vrouwelijke Murakami genoemd.

In de oorspronkelijke vorm schrijft ze in het Osaka-ben, het dialect van de arbeidersklasse in Osaka.

Zelf las ik de Nederlandse vertaling van Maria Smolders die de roman rechtstreeks uit het Japans vertaalde.

Fuyoko Irie is een 34-jarige persklaarmaker die leeft in een teruggetrokken isolement in Tokio, stad die in de roman staat als toonbeeld van de anonimiteit. Naarmate we Fuyoko beter leren kennen merken we algauw dat zij zich oncomfortabel voelt met vele standaarden die vrouwen worden opgelegd. Fuyoko spiegelt zichzelf ook voortdurend aan andere vrouwen in haar leven, aan hun succes, hun voorkomen, hun relaties met mannen. Op een dag besluit ze haar eenzaamheid af te gooien: ze wil op cursus gaan, ze begint alcohol te drinken, ze gaat zich anders kleden en ze staat zichzelf toe te proeven van verliefdheid.

Maar de wonden uit haar jeugd spelen op en ook al lijkt de nacht voor Fuyoko zo beloftevol en eindeloos te schitteren, toch kiest ze aan het einde van dit verhaal heel bewust voor zichzelf.

Fuyoko’s jeugdtrauma is een bepalende factor in het verhaal en wordt op meditatieve wijze voortdurend terug opgehaald. Sommige lezers vinden dit storend. Voor mij was het alvast geen belemmering.

Een duim ook voor de prachtige vertaling die de Japanse samenleving zeer kenmerkend en met veel gevoel voor de menselijke conditie weergeeft.