Confituurwijk

Wanneer Marie na de dood van haar vader noodgedwongen moet verhuizen naar een achterstandsbuurt ervaart ze een heuse cultuurshock.

Ze kan het in eerste instantie niet vinden met haar buren en dit is ook wederzijds. Ze heeft een belangrijke auditie waar ze absoluut wil aan deelnemen maar door haar buren lijkt ze er niet in te slagen om voluit te gaan voor haar muzikale carrière. De buren worden eerst neergepend als opmerkelijke figuren maar doorheen het boek krijgen ze meer en meer vorm. Ze hebben elk hun eigen geschiedenis en je begint er meer en meer medeleven voor te krijgen.

Marie leert omgaan met haar buurt alsook met haar buren. Ze leert haar eigen persoon ook beter kennen en stelt zich vragen over haar leven tot nu toe. De problemen tijdens haar jeugd, de zelfmoordpogingen van haar moeder, de dood van haar vader en de liefde.

Het is niet altijd gemakkelijk in de buurt maar gelukkig heeft Marie haar buren en omgekeerd. Ze hebben elkaar nodig.

Ik heb heel erg genoten van dit boek, het heeft mij tot tranen toe geëmotioneerd maar ik heb ook zo vaak gelachen met de hilarische situaties die zich voordoen. Het zet de lezer ook tot nadenken. Ik merk dat er heel vaak een oordeel geveld wordt over mensen die in een achterstandsbuurt wonen. Dit zijn mensen zoals jij en ik. Het gaat over mensen een kans geven en ook eens naar jezelf te kijken.

Confituurwijk wist me te ontroeren, van een lach tot een traan.