Jan Stevens
Leestip van Jan Stevens
Boeken zijn slechts dragers van een verhaal. Verhalen blijven in mijn hoofd.

Een cruise naar zelfdestructie

25 februari 2020

Als je leeshonger groot is dan weet je dat bij elk boek dat je leest je er tezelfdertijd 10 verliest die je zou willen lezen. Dit is het eerste boek dat ik lees van Christophe Vekeman en Cruise maakt meteen dat verlies goed, ik heb mij kostelijk geamuseerd. Iets wat ik niet gauw doe bij een boek, lezen behoort sowieso tot de top vijf van de dingen die mijn leven aangenaam maken maar boeken die mij kostelijk onderhouden tijdens het lezen passeren slechts sporadisch mijn pad. En als dan die schrijver zijn personages op het dek niet in een hard waaiende wind laat staan maar aangeeft dat het hard ‘woei’ op het dek dan ben ik verkocht. De prachtige taal en woordgebruik die Vekeman in dit boek hanteert maken dit boek compleet. Ze is niet Hollands, ze is niet gekunsteld poëtisch, neen, ze is gewoon Vlaams, en begrijp mij niet verkeerd ik ben geen voorstander van Vlaamse Canontoestanden, integendeel maar ’t zat gewoon goed.

De setting is een cruiseschip met minimale bezetting dat inspeelt op de huidige trends naar de zoektochten tot innerlijke rust en bezinning. Al gauw snap je dat dit aanbod niet gespeend is van enig zelfbehoud en overlevingsdrang van de kapitein. In juni 2018 vertrekt dus de omgedoopte Calm Sea een eerste keer op 'bezinningscruise'. Dat de boot niet volgeboekt is verkoopt de kapitein dan maar als een bewuste keuze om dieper tot de innerlijke rust te komen. Het zou voor de auteur ook redelijk ondoenbaar geweest zijn mochten er meer dan dat dozijn personages aanwezig zijn op het schip want hij geeft elk personage zijn of haar beweegredenen mee waarom die bezinning zo noodzakelijk is. Van een priester die ‘rauw rookt,’ wat dat moge zijn lees je zelf wel en die de gedachten aan de ‘gebaarde mossel’, equivalent voor de vulva uit zijn hoofd wil zetten tot een zelfingenomen Barteke Courtois, een journalist die opiniestukken schrijft maar geplaagd wordt door de meest racistische inzichten in zijn dromen, met nog een tiental passagiers daartussen elk met zijn rariteiten en redenen tot zelfbezinning, Vekeman laat ze allemaal de revue passeren waardoor je in het begin totaal niet weet in welke richting dit zal gaan. Je leest een beetje oeverloos, je zit toch op die cruise, van het ene personage naar het andere en dan stilaan komen de horizontale verbintenissen, soms in toevalligheden, soms letterlijk dwars doorheen de kajuitmuren heen. Pas in de tweede helft van het boek wordt alles via toevallige ontmoetingen op het dek, in het restaurant en met de kapitein tot een geheel gesmeed. Het doet mij soms wat denken aan een deurencomedie maar dan wel een op eenzame literaire hoogte met een bitterzoete toon, er wordt jezelf een spiegel voorgehouden. Het wordt zelfs bijwijlen angstaanjagend en gruwelijk. Net voordat de Calm Sea afstevent op een totale ondergang is de totale Apocalyps aan boord nabij. Het zou iets te voor de hand liggend, iets te gemakkelijk geweest zijn om op dat tijdstip er een eind aan te maken maar dat doet Vekeman niet, neen hij trakteert je nog op een toekomst, hoe het zou kunnen geweest zijn en daarmee doet hij al zijn personages eer aan, ook zichzelf.

Cruise neemt je in bitterzoetheid mee met een burlesk rariteitengezelschap dat angstaanjagend herkenbaar is, stevent af op een totale destructie en laat je wrang glimlachend achter. Gewoon schitterende lectuur.

Zie https://www.facebook.com/notes...

Jan Stevens
Leestip van Jan Stevens
Boeken zijn slechts dragers van een verhaal. Verhalen blijven in mijn hoofd.

Cruise
Titel:
Cruise
Auteur:
Christophe Vekeman
# pagina's:
221 p.
Genre:
Romans
Uitgeverij:
Uitgeverij De Arbeiderspers
ISBN:
9789029537032
Materiaal:
boek
Sfeer:
Bitterzoet,
Gek,
Intens

Gerelateerde leestips