Het water aan de lippen

Chris De Stoop was journalist bij het weekblad Knack en dat komt duidelijk tot uiting in zijn romans. Hij schrijft over situaties die hij zelf - als boerenzoon - van dichtbij heeft meegemaakt, meestal over het boerenleven in de polders (Dit is mijn hof), over mensen die onrecht worden aangedaan (Hemelrijk), zelfs misdaadverhalen (Het boek Daniël). In zijn boeken brengt hij hierover ingetogen reconstructies.

Het waargebeurde verhaal van de hoevemoord is Chris De Stoop dan ook op het lijf geschreven.

De eeuwenoude Damiaanhoeve ligt in de winterbedding van de Maas en heeft af en toe te kampen met watersnood. In deze hoeve woont het echtpaar Bohnen al sedert hun huwelijk, daar zijn hun drie kinderen opgegroeid. Tot op een avond Bert Bohnen thuiskomt en hij zijn vrouw zieltogend aantreft in hun brandende hoeve. Bij de autopsie blijkt dat Gerty gruwelijk werd vermoord en klaarblijkelijk werd de hoeve pas daarna in brand gestoken.

Het gerechtelijk onderzoek loopt vast en uiteindelijk wordt Bohnen zelf in beschuldiging gesteld. Bij gebrek aan tastbaar bewijs wordt hij terug in (voorlopige) vrijheid gesteld.

Bert Bohnen en zijn kinderen vragen Chris De Stoop om het verhaal van de ‘hoevemoord’ te schrijven, in de hoop misschien wel een antwoord te krijgen op enkele van de vele onbeantwoorde vragen. De Stoop volgt de versie van Bohnen, zijn kinderen geloven die ook onvoorwaardelijk. Het klopt dat Bohnen maar drie à vier minuten de tijd zou hebben gehad om zijn vrouw te vermoorden en een brand aan te steken. Wat praktisch gezien onmogelijk is. Dat de rechercheurs pas zes jaar na Gerty’s dood een opsporingsbericht wijden aan een verdachte SUV die op de plaats en tijdstip van de brand werd opgemerkt, vindt De Stoop, samen met de familie Bohnen, terecht wraakroepend.

De auteur vindt het een groot onrecht dat Bohnen wordt verdacht van de moord op zijn vrouw. Maar wat als hij toch ongelijk zou hebben?

Tot op datum van publicatie van het boek, blijft de moord onopgelost. En juridisch gezien blijft Bert verdacht zolang dit niet gebeurt.

Los daarvan brengt De Stoop ook het relaas van een wegkwijnende wereld, in een gebied waar Nederland op zijn smalst is en België op zijn breedst: de Maasvallei. Tegenover het landelijke boerenleven zet De Stoop de komst van de baggerbedrijven die zich een weg klauwen door de rijke bekkens van de Maas, de ontgrinding bedreigt de natuur en de landbouw in de uiterwaarden. Net zoals in Dit is mijn hof worden ook hier boerderijen en landbouwgebieden ‘opgeofferd’ aan natuur- en recreatiegebieden. Hier wordt niet enkel een harde strijd gevoerd tegen natuurorganisaties, maar ook tegen de grindsector.