Nog steeds indrukwekkend

Ik heb De naam van de roos gelezen toen ik een jaar of 17 was, zo'n 25 jaar geleden. Ik was toen erg onder de indruk: het was een spannend verhaal, ik leerde enorm veel bij (ik kreeg zodanig veel informatie dat ik er een beetje mijn weg in verloor), en het was enorm meeslepend verteld door Adson, in wie ik een geestverwant herkende.

Sindsdien vertelde ik steeds dat ik het ooit wou herlezen (zie mijn profiel op deze site). En nu heb ik het dus herlezen. Ik moet eerlijk bekennen: ik was niet zeker of het zo sterk was als ik altijd dacht, maar, ja: het blijft een geweldig boek.

Het spannende verhaal had nauwelijks geheimen: ik had het boek gelezen, en ik ken de film (met Sean Connery en Christian Slater) nagenoeg uit mijn hoofd. Maar toch heb ik me geen moment verveeld. Ok, ik heb een zwak voor geschiedenis, en ik ben geïnteresseerd in de religieuze strubbelingen waarover Eco vertelt, maar dit is gewoon een bijzonder sterk boek.

En Adson is nog steeds mijn geestverwant.